Odisha State Board BSE Odisha 8th Class Odia Solutions Chapter 7 ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପର୍କ Textbook Exercise Questions and Answers.
BSE Odisha Class 8 Odia Solutions Chapter 7 ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପର୍କ
ପାଠ୍ୟପୁସ୍ତକସ୍ଥ ଅଭ୍ୟାସ କାର୍ଯ୍ୟର ଉତ୍ତର
Question ୧ ।
ଆସ, କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେବା :
(କ) କେଉଁ ଭାବନାଟି ପୁରାଣ ଯୁଗରେ ଗୁରୁକୂଳ ଶିକ୍ଷାର ପ୍ରାଣସ୍ୱରୂପ ଥିଲା ?
Answer:
‘ଗୁରୁଙ୍କୁ ନମଣିବ ନର, ଗୁରୁହିଁ ସାକ୍ଷାତ୍ ଈଶ୍ବର ।’’ଏହି ଭାବନାଟି ପୁରାଣଯୁଗରେ ଗୁରୁକୁଳ ଶିକ୍ଷାର ପ୍ରାଣ ସ୍ବରୂପ ଥିଲା ।
(ଖ) ଗୁରୁଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପର୍କ ଆଜି କିପରି ଅବସ୍ଥାରେ ଅଛି ?
Answer:
ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟର ସମ୍ପର୍କ ଆଜି ବଦଳି ଯାଇଛି । ଗୁରୁର ଗୁରୁ ପଦବାଚ୍ୟ ହେବାର ବାସନା ନାହିଁ ଏବଂ ଶିଷ୍ୟ ଶାସନ
(ଗ) ମୂଳ ପ୍ରକୃତି କେଉଁ ଦୁଇଟି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅତୁଟ ରହିଛି ?
Answer:
ମୂଳ ପ୍ରକୃତି ଦୁଇଟି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅତୁଟ ରହିଛି, ତାହା ହେଉଛି ସମ୍ପର୍କରେ ଅଭେଦତ୍ବ, ଅର୍ଥାତ୍ ଯେ ଗୁରୁ ସେ ଶିଷ୍ୟ ଓ ଯେ ଶିଷ୍ୟ ସେ ଗୁରୁ ।
(ଘ) ଶିକ୍ଷା କ୍ଷେତ୍ରରେ କାହାକୁ କେନ୍ଦ୍ରସ୍ଥାନ ଦିଆଯାଏ ?
Answer:
ଶିକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରରେ ଶିଷ୍ୟକୁ କେନ୍ଦ୍ରସ୍ଥାନ ଦିଆଯାଏ ।
(ଙ) ପୁସ୍ତକ କୈନ୍ଦ୍ରିକ ଶିକ୍ଷାର ଅର୍ଥ କ’ଣ ?
Answer:
ପୁସ୍ତକ କୈନ୍ଦ୍ରିକ ଶିକ୍ଷାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି, ମୁଖସ୍ଥ୍ୟକରଣଦ୍ୱାରା ପରୀକ୍ଷାରେ କୃତକାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ପ୍ରମାଣ ପତ୍ର ହାସଲ କରିବା, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଶିକ୍ଷାର୍ଥୀ ଓ ଅଭିଭାବକ ନିଜକୁ ଶ୍ରେୟ ମନେକରିବ । ପୁସ୍ତକ ବିଦ୍ୟା ଭିନ୍ନ ଅନ୍ୟ ବିଷୟ ପ୍ରତି ଉଦାସୀନ ହେବା ।
Question ୨ ।
ଆସ, ତଳଲିଖ ପ୍ରଶ୍ନଗୁଡ଼ିକର ଉତ୍ତର ଦୁଇ ବା ତିନୋଟି ବାକ୍ୟରେ ଲେଖୁବା ।
(କ) ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଚିରନ୍ତନ – ଏପରି କାହିଁକି କୁହାଯାଇଛି ?
Answer:
ଶିକ୍ଷକ ଜୀବନ ବ୍ୟାପୀ କୋଟି କୋଟି ପ୍ରାଣକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରୁଥିବାରୁ, ତାଙ୍କର ପ୍ରଭାବ ଅନନ୍ତ, କାଳଜୟୀ ଓ ଅସରନ୍ତି । ଏହା କାଳାତୀତ ଓ କାଳଲିପିକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରେ । ତେଣୁ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଶିକ୍ଷାକୁ ଚିରନ୍ତନ କୁହାଯାଇଛି ।
(ଖ) ‘ଗୋଟିଏ ଦୀପ ଅନ୍ୟ ଏକ ଦୀପକୁ ଜାଳିବାର’ ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ କ’ଣ ?
Answer:
ଗୋଟିଏ ଜ୍ଵଳନ୍ତ ଦୀପରୁ ଅନ୍ୟ ଏକ ଦୀପ ପ୍ରଜ୍ଜ୍ୱଳିତ ହୋଇଥାଏ । ମାତ୍ର ମୂଳ ଦୀପର ଜ୍ୟୋତି କ୍ଷୀଣ ହୁଏ ନାହିଁ । ସେହିପରି ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଚିରନ୍ତନ ଯାହା କାଳାତୀତ ଓ କାଳଲିପିକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରେ । ପଠନ ଓ ପାଠନର ସତ୍ୟନିଷ୍ଠ ସାଧନା ଶିକ୍ଷାର ଇତିହାସକୁ ମହିମାନ୍ବିତ କରିଥାଏ ।
(ଗ) ‘ଗୁରୁଙ୍କର ଜୀବନ ଜୀବନ୍ତ ହୁଏ’ କହିବାର କାରଣ କ’ଣ ?
Answer:
ପଠନ ଓ ପାଠନର ସତ୍ୟନିଷ୍ଠ ସାଧନା ଶିକ୍ଷାକୁ ମହିମାନ୍ଵିତ କରେ । ପ୍ରଭାବକାରୀ ପ୍ରାଣର ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟ ଗୁରୁଜୀବନକୁ ଗରୀୟାନ୍ କରେ। କେବଳ ଏହି ଆଦର୍ଶଦ୍ବାରା ଗୁରୁର ଜୀବନ ଧନ୍ୟ ହୁଏ ଓ ଶିକ୍ଷାପ୍ରକ୍ରିୟା ସଂକ୍ରମଣରେ ସହାୟକ ହୋଇଥିବାରୁ, ଗୁରୁଙ୍କର ଜୀବନ ଜୀବନ୍ତ ହୋଇଥାଏ ।
(ଘ) ‘ତେଜସ୍ବିନାବାଧୀତମସ୍ତୁ’ ଉକ୍ତିରୁ ଗୁରୁଶିଷ୍ୟଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ କ’ଣ ଜଣାପଡୁଛି ?
Answer:
ଏହା ‘କଠୋପନିଷଦ୍’ ଅନ୍ତର୍ଗତ ଶାନ୍ତିପାଠର ଏକ ଅଂଶ । ଯାହାର ଅର୍ଥ ଆମ ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅଧ୍ୟୟନ କରାଯାଉଥିବା ବିଦ୍ୟା ତେଜୋମୟୀ ହେଉ । ଏହି ଉକ୍ତିରୁ ଗୁରୁଶିଷ୍ୟଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ନିବିଡ଼ତା ରହିଥିବା ଜଣାପଡ଼ୁଛି ।
(ଙ) ଶିକ୍ଷାର ସାମାଜିକ ଲକ୍ଷ୍ୟ କ’ଣ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ?
Answer:
ପୁସ୍ତକକୈନ୍ଦ୍ରିକ ଶିକ୍ଷା ସମ୍ପ୍ରତି ଯୋଗ୍ୟତାର ମାପକାଠିଭାବେ ଗୃହୀତ ହେବା ଫଳରେ ଏହା ସାମାଜିକ ଲକ୍ଷ୍ୟଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯାଉଛି । ଶିକ୍ଷା ସାମାଜିକ ତଥା ଆର୍ଥନୀତିକ ବିକାଶର ଅଙ୍ଗଭାବେ ପରିଗଣିତ ହେଲେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପୂରଣରେ ସଫଳ ସମାନ ସେବାର ଏକ ଅବିଚ୍ଛେଦ୍ୟ ଅଙ୍ଗଭାବେ ଗୃହୀତ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ।
(ଚ) ଏବେ ଗୁରୁଶିଷ୍ୟର ସମ୍ପର୍କ କିପରି ହେବା ଉଚିତ ବୋଲି ଲେଖକ କହିଛନ୍ତି ?
Answer:
ସମ୍ପ୍ରତି ଗୁରୁଶିଷ୍ୟଙ୍କର ସମ୍ପର୍କ ପ୍ରାଧ୍ୟାକାରଭିଭିକ ନ ହୋଇ, ସହଯୋଗୀ ଓ ଉତ୍ସାହପ୍ରଦ ହେବା ଉଚିତ । ଉଭୟ ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ ପାଠ୍ୟତାଲିକା, ପାଠ୍ୟପୁସ୍ତକ ଓ ପରୀକ୍ଷାର ଦାସ ନହୋଇ ଏକ ଉନ୍ମ କ୍ତ ପରିବେଶରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାର ସୁଯୋଗ ଲାଭ କଲେ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଉନ୍ନତି ସାଧୁ ହେବ । ଶିକ୍ଷାଳୟ ପାରମ୍ପରିକ କାର୍ଯ୍ୟଧାରାରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ଏକ ସାମାଜକ ଗବେଷଣାଗାରରେ ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟ ଉଭୟ ଯନ୍ତୀଭାବେ ପରସ୍ପର ସହଯୋଗୀ ହେବା ଉଚିତ୍ ବୋଲି ଲେଖକ କହିଛନ୍ତି ।
Question ୩ ।
ଆସ, ସରଳ ଭାଷାରେ ବୁଝାଇ ଲେଖୁ ।
(କ) ଏକଥା ସତ୍ୟ ଯେ କୌଣସି ଦେଶର ଗୌରବ, ସେ ଦେଶର ଲୋକ ଚରିତ୍ର ଉପରେ ନିର୍ଭର କରେ । ତଦ୍ବାରା ଦେଶ ବଳୀୟାନେ ହୁଏ ।
Answer:
“ଏକଥା ସତ୍ୟ ………………….. ବଳୀୟାନ୍ ହୁଏ ।’’
ଶଂସିତ ମୃଦ୍ୟାଶଟି ପ୍ରଫେସର ଶତ୍ରୁଘ୍ନ ନାଥଙ୍କ ରଚିତ ‘ଜୀବନ ଶିକ୍ଷା’ ପୁସ୍ତକରୁ ‘ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପକ ପ୍ରବନ୍ଧରୁ ଆନୀତ । ଏଠାରେ ଲେଖକ ଲୋକ ଚରିତ୍ର କିପରି ଦେଶର ଗୌରବ ବୃଦ୍ଧିରେ ସହାୟକ ହୁଏ ତାହା ଉପରେ ଆଲୋକପାତ କରିଛି୍ତି ।
ସମ୍ପ୍ରତି ଗୁରୁଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପର୍କ ଯେପରିଭାବେ କଳୁଷିତ ହୋଇପଡ଼ିଛି ତାହାର କାରଣ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରିବାକୁ ପ୍ରାବନ୍ଧିକ ଶିକ୍ଷାର କେତୋଟି ଗୁରୁତ୍ଵପୂର୍ଣ୍ଣ ଦିଗ ପ୍ରତି ଅଙ୍ଗୁଳି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ କରିଛନ୍ତି । ଆଜିକାଲି ଶିକ୍ଷକ ଗୁରୁଭାବେ ପରିଚିତ ହେବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରୁନାହାନ୍ତି । ଶିଷ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଆଜି ଶାସନ ବିରୋଧରେ ବିଦ୍ରୋହୀ ଓ ବିପ୍ଳବୀ ହୋଇଉଠିଛି । କାଳର କରାଳ ଗତିରେ ମୂଲ୍ୟବୋଧର ଅବକ୍ଷୟ ଘଟିଛି । ସମାଜରେ ପରିଦୃଷ୍ଟ ସ୍ଖଳନ ଓ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର ଏଥିପାଇଁ ବହୁଭାବେ ଦାୟୀ । ବିକାଶମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମଦ୍ୱାରା ସାମାଜିକ ଜୀବନ ବହୁଭାବେ ପ୍ରଭାବିତ ହେଉଅଛି । ସମାଜରେ ନୈତିକତା ଓ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତା କ୍ରମଶଃ ବିଲୁପ୍ତ ହେବାକୁ ବସିଲାଣି । ଯଦ୍ଵାରା ଦେଶର ସଂସ୍କୃତି ଓ ପରମ୍ପରା ବିପର୍ଯ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଉଠୁଛି ।
ଲୋକ ଚରିତ୍ର ଉପରେ ଦେଶ ଓ ଜାତିର ସମୃଦ୍ଧି ଓ ସୁନାମ ନିର୍ଭର କରିଥାଏ । ଏହା ଦେଶକୁ ବଳୀୟାନ୍ କରେ । ଲୋକ ଚରିତ୍ର କ୍ରମେ ମାନବିକ ମୂଲ୍ୟବୋଧରୁ ଦୂରେଇ ଯାଇ ସ୍ବାର୍ଥସର୍ବସ୍ଵ ଓ ଆତ୍ମକୈନ୍ଦ୍ରିକ ହୋଇଉଠୁଛି । ଏହା ପ୍ରଚଳିତ ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥା ଉପରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭାବ ପକାଉଛି । ଜୀବନ ସୌଧର ମୂଳଭିଭି ଶିକ୍ଷାଳୟରେ ପଡ଼ିଥାଏ । ଜାତିର ଜୟଗାଥାର ମୂଳପିଣ୍ଡ ହେଉଛି ଜୀବନ । କେବଳ ଲୋକ ଚରିତ୍ର ମର୍ଯ୍ୟାଦାପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲେ ହିଁ ଦେଶ ଓ ଜାତିର ଗୌରବ ବୃଦ୍ଧି ହେବା ସମ୍ଭବ ।
(ଖ) ‘ମୁଁ ମୋର ଜନ୍ମ ପାଇଁ ପିତାମାତାଙ୍କ ସମୀପରେ ଋଣୀ, କିନ୍ତୁ ମୋର ଜୀବନପାଇଁ ଗୁରୁଙ୍କ ସମୀପରେ ଋଣୀ ।
Answer:
‘ମୁଁ ମୋର ଜନ୍ମ …………………………….. ସମୀପରେ ଋଣୀ ।’’
ଶଂସିତ ଗଦ୍ୟାଂଶଟି ପ୍ରଫେସର ଶତ୍ରୁଘ୍ନ ନାଥଙ୍କ ରଚିତ ‘ଜାବନ ଶିକ୍ଷା’ ପୁସ୍ତକରୁ ସଂଗୃହାତ ‘ଗୁରୁ – ଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପକ’ ଶୀର୍ଷକ ପ୍ରବନ୍ଧରୁ ଆନୀତ । ଏଠାରେ ପ୍ରାବନ୍ଧିକ ଜନୈକ ଗୁରୁପରାୟଣ ମହାମନୀଷୀଙ୍କ ମହନୀୟ ସ୍ବୀକାରୋକ୍ତି ଉପରେ ଥିଲେ।କପାତ କରିଛନ୍ତି। ପିତାମାତା ଆମକୁ ଜନ୍ମ ଦିଅନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ଆମେ ତାଙ୍କଠାରେ କୃତଜ୍ଞ । ସଂସାରକୁ ଆଣିବାରେ ତାଙ୍କର ଅବଦାନ ପାଇଁ ଆମେ ସେମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଋଣୀ । କିନ୍ତୁ ମଣିଷ ପରି ମଣିଷଟିଏ ଗଢ଼ିବାରେ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଗୁରୁତ୍ଵପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ଅନସ୍ବୀକାର୍ଯ୍ୟ । ଜୀବନ ଗଠନରେ ଗୁରୁଙ୍କ ବିରଳ ଆତ୍ମତ୍ୟାଗ ଶିଷ୍ୟ ଜୀବନକୁ ଧନ୍ୟ କରେ । ଶିଷ୍ୟକୁ ଉପଯୁକ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଦାନ କରି ସମାଜ ପାଇଁ ଜଣେ ଉପଯୋଗୀ ନାଗରିକ ଭାବେ ଗଢ଼ିଥାଆନ୍ତି ଗୁରୁ ।
ଜୀବନକୁ ସତ୍ୟ-ଶିବ-ସୁନ୍ଦର କରିବାରେ ଗୁରୁଙ୍କ ଅବଦାନର ମହତ୍ତ୍ବ ଯେ ଅପରିସୀମ ଏହା ଶିଷ୍ୟ ଆଜୀବନ ଅନୁଭବ କରିଥାଏ । ଗୁରୁଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ କଥା ଶିଷ୍ୟର ଜୀବନକୁ ମହିମାବନ୍ତ କରେ । ଗୁରୁଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରଦୀପର ଶିଖାଦ୍ଵାରା ଶିଷ୍ୟର ଜୀବନଦୀପ ପ୍ରଜ୍ଜ୍ୱଳିତ ହୋଇ ତା’ ଅନ୍ତରର ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧକାର ଦୂର କରିଥାଏ ଏବଂ ସେହି ଆଲୋକର ଦୀପ୍ତି ଆଜୀବନ ଜାଜ୍ୱଲ୍ୟମାନ ରହିଥାଏ । ସେଥିପାଇଁ ଗୁରୁଙ୍କଠାରେ ଚିରକୃତଜ୍ଞ ଜଣେ ମହାମନୀଷୀ ମୁକ୍ତକଣ୍ଠରେ ଏହି ମହାନ୍ ବାଣୀ ପ୍ରକାଶ କରି ନଜ ଗୁରୁଙ୍କ ଯଶଗାନ କରିଛନ୍ତି ।
(ଗ) ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ ହେବେ ସାମାଜିକ ଇଞ୍ଜିନିୟର ।
Answer:
ଉକ୍ତ ଗଦ୍ୟାଂଶଟି ପ୍ରଫେସର ଶତ୍ରୁଘ୍ନ ନାଥଙ୍କ ରଚିତ ‘ଚ୍ଚାବନ ଶିକ୍ଷା’ ପୁସ୍ତକରୁ ସଂଗୃହାତ ‘ଗୁରୁ – ଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପର୍କ’ ଶୀର୍ଷକ ପ୍ରବନ୍ଧରୁ ଗୃହିତ । ପ୍ରାବନ୍ଧିକ ଶିକ୍ଷାଳୟକୁ ପାରମ୍ପରିକ ଭୂମିକା ତ୍ୟାଗ କରି ଏକ ସାମାଜିକ ଗବେଷଣାଗାରର ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଛନ୍ତି । ସେଠାରେ ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ ଉଭୟେ ଯନ୍ତ୍ରୀରୂପେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବେ । ସେଠାରେ ଚିରାଚରିତ ଓ ଚିରନ୍ତନ ମୂଲ୍ୟବୋଧରେ ପୁନଃ ମୂଲ୍ୟାୟନ କରାଯିବ । ସାମଜର ସୁରକ୍ଷା ଓ ନୂତନ ସୃଷ୍ଟି ପାଇଁ ଉଭୟ ଦିଗରେ ଗରୁଶିଷ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବେ ବୋଲି ଲେଖକ କହିଛନ୍ତି । ପାଠ୍ୟପୁସ୍ତ, ପାଠ୍ୟତାଲିକା ଆଦି ଏପରି ଭାବେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବ ଯେପରି ପରୀକ୍ଷାରୀ ଦାସ ନହୋଇ ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ ଏକ ଉନ୍ମକ୍ତ ପରିବେଶରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କରିବେ ।
ସେ ସବୁର ସମାଧାନ ଦିଗରେ ଶିକ୍ଷାୟତନ ରୂପକ ଗବେଷଣାଗାରରେ ଚିନ୍ତା ଓ ସାମର୍ଥ୍ୟ ସଞ୍ଚାର କରାଯାଇପାରି । ଇଞ୍ଜିନିୟର ବା ଯନ୍ତ୍ରୀ ଯେପରି ଯୋଜନାବଦ୍ଧ ଭାବେ, ଦୂରଦୃଷ୍ଟି ସମ୍ପନ୍ନ ହୋଇ ସ୍ଥପତି ବା କରିଗରୀକୁ ପରିଚାଳନା କରେ, ଠିକ୍ ସେହିପରି ଉନ୍ନତ ସମାଜ ପାଇଁ ଗୁରୁଶିଷ୍ୟ ଅନୁରୂପ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିବେ । ଯାହା ଫଳରେ ସେମାନେ ହେବେ ସୁସ୍ଥ ସମାଜରେ କାରଣ ଓ ନିୟାମକ । ବାସ୍ତବିକ ପ୍ରାବନ୍ଧିକ ଅନୁଚିନ୍ତା ପ୍ରଣିଧାନ ଯୋଗ୍ୟ।
Question ୪ ।
ତଳ ଲିଖ୍ତ ଅନୁଚ୍ଛେଦଟିକୁ ଉତ୍ତର ଭାବି ସେଥୁରୁ ପ୍ରଶ୍ନ ତିଆରି କରିବା ।
ସେଥିପାଇଁ ଗୁରୁଙ୍କ ସ୍ଥାନ ଉଚ୍ଚରେ । ଶିକ୍ଷା ପଦ୍ଧତିର ସର୍ବୋର୍ଡ଼ରେ । ଯୁଗେ ଯୁଗେ ସେ କେବଳ ଶିକ୍ଷାର୍ଥୀଙ୍କର ନୁହେଁ, ସମଗ୍ର ସମାଜର ନମସ୍ୟ, ଜଣେ ମନୀଷା ଏହି ଭାବନାକୁ ସ୍ୱୀୟ ବାଣୀରେ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି । ତାହା ହେଉଛି, ‘‘ମୁଁ ମୋର ଜନ୍ମ ପାଇଁ ପିତାମାତାଙ୍କ ସମୀପରେ ଋଣୀ, କିନ୍ତୁ ମୋର ଜୀବନ ପାଇଁ ଗୁରୁଙ୍କ ସମୀପରେ ଋଣୀ’’ । ଗୁରୁ ପ୍ରାଣ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରନ୍ତି । ଶ୍ରେଣୀ କୋଠରି ନଥାଇପାରେ । ଉପକରଣ ନଥାଉ ଆଡ଼ମ୍ବର ଦୂରେଇ ଯାଉ । ସେ ହିଁ ସବୁ । ଗୁରୁଙ୍କର ମାତ୍ର ପଦଟିଏ କଥା ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କର କୋଟି କୋଟି ପ୍ରାଣରେ କୋଟି କୋଟି ରୂପରେ ଉଦ୍ଭାସିତ ହୁଏ ।
Answer:
(କ) କାହାର ସ୍ଥାନ ଉଚ୍ଚରେ ?
(ଖ) ଶିକ୍ଷା ପଦ୍ଧତିର ସ୍ଥାନ କେଉଁଠାରେ ?
(ଗ) କେଉଁମାନେ ସମାଜର ନମସ୍ୟ ?
(ଘ) ସମଗ୍ର ସମାଜର ଗୁରୁ ନମସ୍ୟ ବୋଲି କିଏ କହିଥିଲେ ?
(ଙ) ମନୀଷୀ ନିଜର ଭାବନାକୁ ପ୍ରକାଶ କରି କ’ଣ କହିଥିଲେ ?
(ଚ) କିଏ ପ୍ରାଣ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରନ୍ତି ?
(ଛ) ଗୁରୁଙ୍କର ପଦୁଟିଏ କଥା କିପରି ଉଦ୍ଭାସିତ ହୋଇଥାଏ ।
Question ୫।
‘ରୂପାନ୍ତର’ ଶବ୍ଦଟିର ଅର୍ଥ ‘ରୂପ ପରିବର୍ତ୍ତନ’ ବା ‘ଅନ୍ୟରୂପ’ । ‘ରୂପାନ୍ତର’ ଶବ୍ଦ ପରି ଆଉ ଚାରୋଟି ଶବ୍ଦ ଲେଖୁ ଓ ସେଗୁଡ଼ିକୁ ବାକ୍ୟରେ ବ୍ୟବହାର କରିବା ।
Answer:
ଗ୍ରାମାନ୍ତର, ଦେଶାନ୍ତର, ଭାଷାନ୍ତର, ଘଟାନ୍ତର ।
ଗ୍ରାମାନ୍ତର – ମେଳା ଦେଖିବାକୁ ଗ୍ରାମ, ଗ୍ରାମାନ୍ତର ଲୋକେ ବହୁସଂଖ୍ୟାରେ ଆସିଥାଆନ୍ତି ।
ଦେଶାନ୍ତର – ଦେଶଦ୍ରୋହ ଅପରାଧ ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଦେଶାନ୍ତର ହେବାର ଦଣ୍ଡ ପ୍ରଦାନ କରାଗଲା ।
ଭାଷାନ୍ତର – ଭାଷାନ୍ତର, ସାହିତ୍ୟ ସାଧନାର ଏକ ଅଙ୍ଗ ।
ଘଟାନ୍ତର – ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ମଣିଷର ଘଟାନ୍ତର ହୋଇଥାଏ ବୋଲି ବିଶ୍ଵାସ କରାଯାଏ ।
Question ୬ ।
ଆସ, କୋଠରିରୁ ଅକ୍ଷର ନେଇ ଶବ୍ଦ ଗଢ଼ିବା ।
Answer:
ସୌଧ, ଅବିର, ବଖାଣ, ଅପ୍ରାସଙ୍ଗିକ, ବିଭୋର, ଋଦ୍ଧିମନ୍ତ, ସ୍ୱାଧ୍ୟାୟ, କୁତ୍ସା, ନୈପୁଣ୍ୟ
Question ୭।
ଆରମ୍ଭରେ ‘ଅ’ ଅକ୍ଷର ଯୋଗକରି ପାଞ୍ଚଗୋଟି ଶବ୍ଦ ଲେଖୁବା ।
ନୂତନ ଶବ୍ଦ ଏଠାର ଲେଖୁ ।
୧._________
୨. _________
୩. _________
୪. _________
୫. _________
ସେହି ଶବ୍ଦଗୁଡ଼ିକୁ ନେଇ ବାକ୍ୟ ଗଠନ କରି ଲେଖୁବା ।
୧. _________
୨. _________
୩. _________
୪. _________
୫. _________
Answer:
| ନୂତନ ଶବ୍ଦ : | ବାକ୍ୟ : |
| ୧. ଅବାସ୍ତବ | ୧। ବିଜ୍ଞାନ ବଳରେ ଅନେକ ଅବାସ୍ତବ କଥା ସତ୍ୟରେ ପରିଣତ ହେଲାଣି । |
| ୨. ଅବିଭାଜ୍ୟ | ୨। ବାପା ନିଜର ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ଅବିଭାଜ୍ୟ କରି ରଖୁବାକୁ ଚାହିଁଥିଲେ । |
| ୩. ଅସଭ୍ୟ | ୩ । ପ୍ରାଚୀନ ଯୁଗରେ ମଣିଷ ଅସଭ୍ୟ ଥିଲା । |
| ୪. ଅଭେଦ୍ୟ | ୪। ରାଜାଙ୍କର ଅଭେଦ୍ୟ ଦୁର୍ଗକୁ ଶତ୍ରୁମାନେ ତଶିପାରୁନଥିଲେ। |
| ୫. ଅକାଟ୍ୟ | ୫। ଦାର୍ଶନିକଙ୍କର ଯୁକ୍ତି ଅକାଟ୍ୟ ଥିଲା । |
Question ୮।
କୋଠରି ଭିତରେ ଥିବା ଶବ୍ଦରେ ଇକ ପ୍ରତ୍ୟୟ ଯୋଗ କରାଯାଇଛି । ଆସ ମୂଳ ଶବ୍ଦଗୁଡ଼ିକୁ ଲେଖୁବା ।
_________ + ଇକ = ସାମାଜିକ
_________ + ଇକ = ଆର୍ଥନୀତିକ
_________ + ଇକ = ପ୍ରାସଙ୍ଗିକ
Answer:
ସମାଜ + ଇକ = ସାମାଜିକ
ଅର୍ଥନୀତି + ଇକ = ଆର୍ଥନୀତିକ
ପ୍ରସଙ୍ଗ + ଇକ = ପ୍ରାସଙ୍ଗିକ
Question ୯।
ତଳେ ଦିଆଯାଇଥିବା ଶବ୍ଦମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ‘ବିଶେଷ୍ୟ’ ଓ ‘ବିଶେଷଣ’ ପଦ ମିଶିକରି ରହିଛି । ସେମାନଙ୍କୁ ଅଲଗା କରି ବାକ୍ୟରେ ବ୍ୟବହାର କରିବା ।
ଜାଗ୍ରତ, ଶାସନ, ଯନ୍ତ୍ରଣାଦାୟକ, ଗୌରବ, ଅନୁରାଗୀ, ସମାଜ, ବିଭେଦ, ବ୍ୟବଧାନ, ଉପଯୋଗ
Answer:
ଏଥିରେ ଥିବା ବିଶେଷ୍ୟ ପଦ – ଶାସନ, ଗୌରବ, ସମାଜ,ବିଭେଦ, ବ୍ୟବଧାନ, ଉପଯୋଗ, ପରିବର୍ତ୍ତନ ।
ଶାସନ – ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ଅଯଥା ଶାସନ କର ନାହିଁ ।
ଗୌରବ – ପରିବାର ସମାଜର ଏକ ଅଂଶ ।
ସମାଜ – ସାମଜିକ ବିଭେଦ ବିଶୃଙ୍ଖଳାର କାରଣ ।
ବିଭେଦ – ପରିବାରରେ ପୁତ୍ରକନ୍ୟାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବ୍ୟବଧାନ ରହିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ।
ଭରଯୋଗ – ନିଜର ଶକ୍ତିକୁ ଯଥାର୍ଥ ଉପଯୋଗ କର ।
ପରିବର୍ତ୍ତନ – ସୃଷ୍ଟି ସଦା ପରିବର୍ତ୍ତନଶୀଳ ।
ଏଥିରେ ଥିବା ବିଶେଷଣ ପଦ – ଜାଗ୍ରତ, ଯନ୍ତ୍ରଶାଦାୟକ, ଅନୁରାଗା ।
ଜାଗ୍ରତ – ସୈନିକମାନେ ଆମ ଦେଶର ଜାଗ୍ରତ ପ୍ରହରୀ ।
ଯନ୍ତ୍ରଣାଦାୟକ – ଶରୀର କଷ୍ଟ ଅପେକ୍ଷା ମନର କଷ୍ଟ ଅଧ୍ଵ ଯନ୍ତ୍ରଣାଦାୟକ ।
ଅନୁରାଗା – ଶିକ୍ଷକମାନେ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ଅନୁରାଗା ହେବା ଉଚିତ୍।
Question ୧୦ ।
ତଳେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଧାଡ଼ିରେ ଦିଆଯାଇଥିବା ଶବ୍ଦମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ଭିନ୍ନ ଜାତୀୟ ଶବ୍ଦ ରହିଛି । ସେହି ଶବ୍ଦଟିକୁ ବାଛି ଖାତାରେ ଲେଖ ।
(କ) ଶ୍ଵାସରୁଦ୍ଧ, ବାଷ୍ପରୁଦ୍ଧ, ଅବରୁଦ୍ଧ, ବାରୁଦ୍ଧ
Answer:
ଅବରୁଦ୍ଧ
(ଖ) ଦୃଷ୍ଟିପାତ, ବୃଷ୍ଟିପାତ, ଉଲ୍କାପାତ, ଅନୁପାତ
Answer:
ଅନୁପାତ
Question ୧୧।
ଆସ, ତଳଲିଖ୍ ଶବ୍ଦରୁ ନାମଧାତୁ କ୍ରିୟା ଗଠନ କରିବା ।
ଯେପରି ମନ – ମନେଇବା ହୁଏ ସେହିପରି କ’ଣ ହେବ ?
ଦୂର _________
ଫେଶ _________
ଫଳ _________
ଛୋଟ _________
ଗାତଳ _________
Answer:
ହରେଇବା
ଫେଣେଇବା
ଫଳାଇବା / ଫଳେଇବା
ଛେ।ଟେଇବା / ଛୋଟାଇବା
ଶାଢଳେଇବା / ଶାଢଳାଇବା
Question ୧୨ ।
ଯାହାର ରୂପାନ୍ତର ଘଟି ନ ଥାଏ ତାହାକୁ ଭିନ୍ନ ରୂପରେ ପ୍ରକାଶ କରିବା କାମକୁ କୁହାଯାଏ ‘ରୂପାନ୍ତରୀକରଣ’ । ସେହିପରି
ହୃଦଭାବରେ ନଥିବା ବସ୍ତୁକୁ ଦୃଢ଼ କରିବା ଦୃଢ଼ୀକରଣ
(କ) ବନ ନ ଥିବା ସ୍ଥାନରେ ବନ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ।
(ଖ) ବାଷ୍ପ ହୋଇ ନଥିବା ପଦାର୍ଥକୁ ବାଷ୍ପରେ ପରିଣତ କରିବା ।
(ଗ) ଦୃଷ ଭାବରେ ନଥି ବସ୍ତୁକୁ ଦୃଢ଼ କରିବା ।
(ଘ) ଭାଗଭାଗ ହୋଇ ନ ଥିବା ପଦାର୍ଥକୁ ବିଭିନ୍ନ ବିଭାଗରେ ପରିଣତ କରିବା ।
Answer:
(କ) ବନୀକରଣ
(ଖ) ବାଷ୍ଟାକରଶ
(ଘ) ବିଭାଗାକରଣ
Question ୧୩।
ଯାହାକୁ ବିଚ୍ଛେଦ କରି ହେବ ନାହିଁ ତାହାକୁ ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦରେ କୁହାଯାଏ । ‘ଅବିଚ୍ଛେଦ୍ୟ’ । ସେହିପରି ନିମ୍ନରେ ଦିଆଯାଇଥବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଉକ୍ତିକୁ ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦରେ ପ୍ରକାଶ କରି ଲେଖୁବା ।
(କ) ଯାହାକୁ ଭାଗଭାଗ କରିହେବ ନାହିଁ ।
(ଖ) ଯାହାକୁ କାଟି ହେବ ନାହିଁ ।
(ଗ) ଯାହାକୁ ଭେଦ କରି ହେବ ନାହିଁ ।
(ଘ) ଯାହାକୁ ଛେଦନ କରିହେବ ନାହିଁ ।
Answer:
(କ) ଅବିଭାଜ୍ୟ
(ଖ) ଅକାଟ୍ୟ
(ଗ) ଅଭେଦ୍ୟ
(ଘ) ଅଛେଦ୍ୟ
Question ୧୪ ।
ଭୁଲଥୁବା ଶବ୍ଦକୁ ଠିକ୍ କରି ଲେଖୁ ।
| ଭୁଲ୍ ଶବ୍ଦ | ଠିକ୍ ଶବ୍ଦ |
| ଗୁରୁକୂଳ | ଗୁରୁକୁଳ |
| ମନୀଷି | ମନୀଷା |
| ନୈପୂଣ୍ୟ | ନୈପୁଣ୍ୟ |
| ପ୍ରାଧୀକାର | ପ୍ରାଧିକାର |
| ପରିସିମା | ପରିସାମା |
| କର୍ପୁର | କର୍ପୁର |
| କାଳାତିତ | କାକାତାତ |
| ପ୍ରତିଦ୍ବନ୍ଦିତା | ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱାତା |
ତୁମ ପାଇଁ କାମ:
(କ) ଆସ ପ୍ରବନ୍ଧର ଗୋଟିଏ ଲେଖାଏ ଅନୁଚ୍ଛେଦ ଜଣ ଜଣ କରି ଶ୍ରେଣୀରେ ଉଚ୍ଚ ପଠନ କରିବା ।
(ଖ) ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ସହିତ ଆଲୋଚନା କରି ଆସ ପୁରାଣରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ଦୁଇଜଣ ଗୁରୁଭକ୍ତ ଶିଷ୍ୟଙ୍କ କାହାଣୀ ସଂଗ୍ରହ କରିବା ଓ ଖାତାରେ ଲେଖୁ ।
(ଗ) ନିଜ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ସହିତ ଥି ତୁମର ସମ୍ପର୍କକୁ ଆଧାର କରି ଗୋଟିଏ ଅନୁଚ୍ଛେଦ ଲେଖିବା ।
ପରାକ୍ଷା ଉପଯେ।ଗା ଅତିରିକ୍ତ ପ୍ରଶ୍ନୋତ୍ତର
ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ଉତ୍ତରମୂଳକ ପ୍ରଶ୍ନେ।ତ୍ତର
Question ୧ ।
କେଉଁ ନୀତି ଗୁରୁକୁଳର ଶିକ୍ଷାକୁ ପରିଚାଳିତ କରୁଥୁଲା ?
Answer:
ଶିକ୍ଷାଳୟକୁ ସତ୍ୟ, ଶିବ, ସୁନ୍ଦର କରିବାରେ ଶିକ୍ଷକଙ୍କର ଯେଉଁ ବଳିଷ୍ଠ ଦାୟିତ୍ଵ ରହିଛି ତାହାକୁ କର୍ମକ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରୟୋଗ କରିବା ଦରକାର । ଏହି ନୀତି ଆଧାରରେ ଗୁରୁକୁଳର ଶିକ୍ଷା ପରିଚାଳିତ ହେଉଥିଲା ।
Question ୨ ।
‘ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପର୍କ’ ପ୍ରବନ୍ଧର ପ୍ରାବନ୍ଧିକ କିଏ ? ତାଙ୍କ ଆତ୍ମଜୀବନୀର ନାମ କ’ଣ ?
Answer:
ପ୍ରଫେସର ଶତ୍ରୁଘ୍ନ ନାଥ ହେଉଛନ୍ତି ‘ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ସଂପର୍କ’ ପ୍ରବନ୍ଧର ପ୍ରାବନ୍ଧିକ । ତାଙ୍କ ଆତ୍ମଜୀବନୀର ନାମ
Question ୩ ।
ବିଦ୍ୟା ଆଉ ମୁକ୍ତିକାମୀ ବୋଲି ବିବେଚିତ ହେଉନାହିଁ କାହିଁକି ?
Answer:
ଅଧୁନା ‘ଗୁରୁ’ ଓ ‘ଶିଷ୍ୟ’ ଶବ୍ଦ ଦୁଇଟି ଆଭିଧାନିକ ଶବ୍ଦରେ ରୂପାନ୍ତରିତ ହୋଇଛି । ଏବେ ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ ଉଭୟ ଶଠତା, ସଂକୀର୍ଣ୍ଣତା, ସ୍ୱାର୍ଥାନ୍ଧତା, ହିଂସା ଓ ହୁଙ୍କାର ଆଦି ଆଚରଣର ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରୁଛନ୍ତି । ଗୁରୁ ଆଉ ଶିଷ୍ୟର ପ୍ରାଣ ପରିଚାୟକ ହେଉନାହିଁ । ତେଣୁ ବିଦ୍ୟା ଆଉ ମୁକ୍ତିକାମୀ ଭାବେ ବିବେଚିତ ହେଉନାହିଁ ।
Question ୪।
ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ସଂପର୍କର ମୂଳମନ୍ତ୍ର କିପରି ପ୍ରକାଶିତ ହେବ ?
Answer:
ଶିଷ୍ୟ ଶ୍ରଦ୍ଧାବାନ୍ ହେବା ସହ ସ୍ବାଧ୍ୟାୟୀ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ସେମାନେ ବିଦ୍ୟାନୁରାଗୀ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟପରାୟଣ ଓ ଶିଷ୍ୟ ଗୁରୁପରାୟଣ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ଏପରି ହେଲେ ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ସଂପର୍କର ମୂଳମନ୍ତ୍ର କାର୍ଯ୍ୟତଃ ପ୍ରକାଶିତ ହେବ ।
Question ୫।
ଶିଷ୍ୟତ୍ ଇଚ୍ଛେତ୍ ପରାଜୟମ୍ – ଏହା ଅର୍ଥ ବୁଝାଇଲେଖ ।
Answer:
ଜଣେ ଆଦର୍ଶ ଗୁରୁ ସବୁବେଳେ ନିଜ ଶିଷ୍ୟକୁ ଶୀର୍ଷତମ ସୋପାନରେ ପହଞ୍ଚାଇବାର ଅଭିଳାଷ ପୋଷଣ କରିଥାଏ । ଏକମାତ୍ର ଗୁରୁ ହିଁ ଶିଷ୍ୟଠାରୁ ପରାଜିତ ହେବାର ମନୋବାଞ୍ଛା ରଖୁଥାଏ । ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି କାହା ନିକଟରେ ପରାଜୟ ସ୍ୱୀକାର କରିବାକୁ ଆଗ୍ରହୀ ନଥାନ୍ତି । କେବଳ ଜଣେ ଆଦର୍ଶ ଗୁରୁ ହିଁ ଏଭଳି ମନୋବାଞ୍ଛା ପୋଷଣ କରିପାରେ ।
Question ୬ ।
‘ଅତୀତକୁ ଉଦ୍ବୋଧଇ ବୃଥା ଭାଳି ଭାଳି’ – ଏହା କେଉଁ କବିଙ୍କ କେଉଁ କବିତାର ଏକ ଅଂଶ ? ଏହାର ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ କ’ଣ ?
Answer:
ଉପରୋକ୍ତ ଧାଡ଼ିଟି ମଧୁସୂଦନ ରାଓଙ୍କ ରଚିତ ବିଖ୍ୟାତ କବିତା ‘ଜୀବନ ଚିନ୍ତା’ କବିତାର ଏକ ଧାଡ଼ି । ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଅତୀତ କାଳର ସୁଖସଂପଦ ବିଷୟରେ ବୃଥା ଚିନ୍ତା କରିବା । ଏହା ଏକ ଅମୂଳକ ଚିନ୍ତାଧାରା । ବର୍ତ୍ତମାନ କିପରି ସୁଖସଂପଦ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇପାରିବ ସେଥିପାଇଁ ଉଦ୍ୟମ ନକରି ଅତୀତକୁ ଝୁରିହେବା ମୁର୍ଖମିର ପରିଚାୟକ ।
ଲେଖକ ପରିଚୟ :
ଜଣେ ସ୍ୱନାମଧନ୍ୟ ଶିକ୍ଷାବିତ୍ ଓ ପ୍ରାବନ୍ଧିକ ଭାବେ ପ୍ରଫେସର ଶତ୍ରୁଘ୍ନ ନାଥ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସାହିତ୍ୟ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଉଚ୍ଚ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର ଅଧିକାରୀ । ଭଦ୍ରକ ଜିଲ୍ଲାର ଉତ୍ତରବାହିନୀ ଗ୍ରାମରେ ୧୯୧୫ ମସିହାରେ ସେ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । ଜଣେ ଉଚ୍ଚକୋଟୀର ଶିକ୍ଷା-ପ୍ରଶାସକ ଓ ଚିନ୍ତାମୂଳକ ପ୍ରବନ୍ଧ ଲେଖକଭାବେ ପ୍ରଫେସର ନାଥ ବହୁ ପ୍ରସିଦ୍ଧି ଅର୍ଜନ କରିଛନ୍ତି । ମୌଳିକ ଶିକ୍ଷା ସଂଗଠକ, ଶିକ୍ଷା ଅଧ୍ୟାପକ ତଥା ଶିକ୍ଷକ-ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ ଏବଂ ରାଜ୍ୟ ଶିକ୍ଷା ପ୍ରତିଷ୍ଠାନର ଅଧ୍ୟକ୍ଷ ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରି ସେ ସରକାରୀ କାର୍ଯ୍ୟରୁ ଅବସର ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଲିଖ ପୁସ୍ତକଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ‘ଜଗତରେ ଭାରତ’, ‘ପିଲାଙ୍କ ବିଲାତ କଥା’, ‘ଆମ ଭାଷା ବିଭବ’, ‘ବିଶ୍ବ ଓ ବ୍ୟକ୍ତି’, ‘ଶିକ୍ଷାର ଧାରା’ ଓ ‘ଜୀବନ ‘ଶିକ୍ଷାର ଧାରା’ ଓ ‘ଜୀବନ ଶିକ୍ଷା’ ପ୍ରଭୃତି ପ୍ରଧାନ । ‘ଚରାଚୟ ହିତାୟ’ ପୁସ୍ତକଟି ପ୍ରଫେସର ନାଥଙ୍କ ଆତ୍ମଜୀବନୀ ।
ପ୍ରବନ୍ଧର ପୃଷ୍ଠଭୂମି :
ସଂପ୍ରତି ସମାଜରେ ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟର ସମ୍ପର୍କ ମଧ୍ୟରେ ବ୍ୟବଧାନ ବଢ଼ିବାରେ ଲାଗିଛି । ପୂର୍ବର ସେହି ମମତ୍ୱବୋଧ କ୍ରମଶଃ ଲୋପ ହୋଇ ତାହା ବ୍ୟାବସାୟିକ ହୋଇଉଠୁଛି । ପ୍ରାବନ୍ଧିକ ଏହା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ଵ ଦେଇ ପ୍ରତିକାର ସ୍ବରୂପ କିଛି ମୂଲ୍ୟବାନ୍ ପରାମର୍ଶ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । ଶିକ୍ଷାବିତ୍ ଓ ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀମାନେ ମଧ୍ୟ ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ଉତ୍ତମ ସମ୍ପର୍କର ଆବଶ୍ୟକତା ଓ ମହତ୍ତ୍ଵ ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ବ ଆରୋପ କରୁଛନ୍ତି । ଯଦିଓ ପ୍ରାଚୀନ କାଳର ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ପରମ୍ପରା ସାମ୍ପ୍ରତିକ ଯୁଗରେ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ; ତଥାପି ଆଜିର ବସ୍ତୁବାଦୀ ସମାଜରେ ଏ ଦିଗରେ କିଛି ଆଦୃଶିଆ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆ ନଗଲେ ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥା ନିମ୍ନମୁଖୀ ହୋଇପଡ଼ିବ । ଛାତ୍ରର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ପ୍ରତିଭା ବିକଶିତ କରାଇବାରେ ଶିକ୍ଷକ ଓ ଛାତ୍ର ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କରେ ଉନ୍ନତି ଅବଶ୍ୟମ୍ଭାବୀ ହୋଇପଡ଼ିଛି । ଏହି ଗୁରୁତ୍ବପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଷୟ ଉପରେ ପ୍ରବନ୍ଧଟି ଆଧାରିତ । ଏହା ପ୍ରାବନ୍ଧିକଙ୍କ ‘ଜୀବନ ଶିକ୍ଷା’ ଶୀର୍ଷକ ପୁସ୍ତକରୁ ଗୃହୀତ ।
ପ୍ରବନ୍ଧର ସାରକଥା :
ଗୁରୁଙ୍କୁ ଈଶ୍ବର ଜ୍ଞାନ କରିବା ଗୁରୁକୁଳ ପରମ୍ପରାର ଆଦର୍ଶ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଆଜିର ଯୁଗରେ ଏହା ଅବାସ୍ତବ, ଅବାନ୍ତର ଓ ଅପ୍ରାସଙ୍ଗିକ ବିବେଚିତ ହେଉଅଛି । ବୟୋବୃଦ୍ଧମାନେ ପୂର୍ବକାଳର ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥା ଓ ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପର୍କ ସ୍ମରଣ କରି ହତୋତ୍ସାହିତ ହୋଇପଡୁଛନ୍ତି । ସମ୍ପ୍ରତି ଶିକ୍ଷକମାନେ ଗୁରୁ ରୂପେ ପରିଚିତ ହେବା ପରି କାର୍ଯ୍ୟରେ ଆଗ୍ରହୀ ନୁହଁନ୍ତି କିମ୍ବା ଆଜିକାଲି ଶାସନ ବିରୋଧରେ ବିଦ୍ରୋହୀ ଓ ବିପ୍ଳବୀ ହୋଇ ଉଠୁଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଶାସନ ସମ୍ଭବତଃ ଅପ୍ରାସଙ୍ଗିକ ଓ ଆଜିକାଲି ଶାସନ ବିରୋଧରେ ବିଦ୍ରୋହୀ ଓ ବିପ୍ଳବୀ ହୋଇ ଉଠୁଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଶାସନ ସମ୍ଭବତଃ ଅପ୍ରାସଙ୍ଗିକ ଓ ପ୍ରଗତିର ପରିପନ୍ଥୀ ଭାବେ ଗୃହୀତ ହୋଇଛି ।
ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵୟ ଏବେ କେବଳ ଅଭିଧାନର ଦୁଇଟି ଶବ୍ଦରେ ରୂପାନ୍ତରିତ ହୋଇଛି । ସମ୍ପ୍ରତି ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ ଉଭୟ ଶଠତା, ସଂକୀର୍ଣ୍ଣତା, ସ୍ବାର୍ଥାନ୍ଧତା, ହିଂସା ଓ ହୁଙ୍କାର ଆଦି ଆଚରଣର ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରୁଛନ୍ତି । କାଳର କରାଳ ଗତିରେ ମୂଲ୍ୟବୋଧର ଅବକ୍ଷୟ ଘଟିଛି । ଗୁରୁ, ଶିଷ୍ୟର ପ୍ରାଣ ପରିଚାୟକ ହେଉନାହିଁ କି ବିଦ୍ୟା ମଧ୍ୟ ଆଉ ମୁକ୍ତିକାମୀ ବୋଲି ବିବେଚିତ ହେଉନାହିଁ । ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପର୍କର ଅଧୋଗତି ହେବାରେ ଲାଗିଛି ।
କୌଣସି ଦେଶର ଗୌରବ, ସେ ଦେଶର ଲୋକଚରିତ୍ର ଉପରେ ନିର୍ଭର କରେ । ଜାତିର ଜୟଗାଥାର ମୂଳପିଣ୍ଡ ହେଉଛି ଜୀବନ । ସେହି ଜୀବନର ନିର୍ମାଣ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ହିଁ ହୋଇଥାଏ । ଜୀବନ ସୌଧର ମୂଳଭିଭି ଶିକ୍ଷାଳୟରେ ପଡ଼ିଥାଏ । ସେଠାରେ ବିଧ୍ଵବଦ୍ଧ ଭାବେ ଚରିତ୍ର ଗଠନ ହୁଏ । ଶିକ୍ଷକ ହିଁ ଶିକ୍ଷାୟତନକୁ ସତ୍ୟ-ଶିବ-ସୁନ୍ଦରରେ ପରିଣତ କରନ୍ତି । ଏହି ନୀତି ଗୁରୁକୁଳର ଶିକ୍ଷାକୁ ପରଚାଳିତ କରୁଥିଲା । ସମ୍ପ୍ରତି ସମାଜ ଯେପରି ଜଟିଳତା ଦିଗକୁ ଅଗ୍ରସର ହେବାରେ ଲାଗିଛି, ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପର୍କର ପୁନଃସ୍ଥାପନ ଗୁରୁତ୍ଵପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଉଠିଛି ।
ପିତାମାତା ଜନ୍ମଦାତା । ଜନ୍ମଦାନ ପରେ ତାଙ୍କ କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ସମାପ୍ତି । ମାତ୍ର ପରବର୍ତୀ ଦାୟିତ୍ଵ ଶିକ୍ଷକଙ୍କର । ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଚିରନ୍ତନ । ଜୀବନ-ବ୍ୟାପୀ କୋଟି କୋଟି ପ୍ରାଣ ଶିକ୍ଷକଙ୍କଦ୍ବାରା ଗଠିତ ଓ ପ୍ରଭାବିତ ହୁଏ । ଏହି କାଳଜୟୀ ପ୍ରଭାବ ବିଷୟରେ ଶିକ୍ଷାୟତନର ସଚେତନତା ସର୍ବାଦୌ ଆବଶ୍ୟକ । ପ୍ରାଚୀନ କାଳରୁ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ବିରଳ ଆତ୍ମତ୍ୟାଗର ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଶିକ୍ଷା ଓ ସେବା କ୍ଷେତ୍ରକୁ ବହୁଳ ଭାବେ ଋଦ୍ଧିମନ୍ତ କରିଛି । ପଠନ-ପାଠନର ସତ୍ୟନିଷ୍ଠ ସାଧନା ଶିକ୍ଷାର ଇତିହାସକୁ ମହିମାନ୍ବିତ କରିଛି । ଆଜିର ଦୁନିଆରେ ପଠନ ବିରହିତ ପାଠନ କେବଳ ଶୁଷ୍କ ବକ୍ତୃତା ବା ବଖାଣରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି ।
ପ୍ରଭାବକାରୀ ପ୍ରାଣର ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟ ଗୁରୁ ଜୀବନକୁ ଗରୀୟାନ କରେ । ଆଦର୍ଶର ମହିମାରେ ତାହା ଜୀବନ୍ତ ହୁଏ । ସେଥିପାଇଁ ଗୁରୁଙ୍କ ସ୍ଥାନ ବହୁ ଉଚ୍ଚରେ, ଶିକ୍ଷାପଦ୍ଧତିର ବହୁ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ବରେ । ତେଣୁ ଯୁଗେ ଯୁଗେ ସେ କେବଳ ଶିକ୍ଷାର୍ଥୀଙ୍କର ନୁହଁନ୍ତି, ସମଗ୍ର ସମାଜର ନମସ୍ୟ । ଗୁରୁଙ୍କର ମାତ୍ର ପଦୁଟିଏ କଥା ଶିଷ୍ୟ ପ୍ରାଣରେ ବହୁଭାବେ ଉଦ୍ଭାସିତ ହୁଏ । ଗୁରୁଙ୍କର ସତ୍ୟ ପ୍ରତି ସମର୍ପଣ ଓ ନିଷ୍ଠାପର ଜ୍ଞାନଦାନରେ ଶିଷ୍ୟର ଜ୍ଞାନପିପାସା ବୃଦ୍ଧି ପାଏ । ଶିକ୍ଷା ପ୍ରକ୍ରିୟାର କେନ୍ଦ୍ରରେ ଅବସ୍ଥିତ ଶିଷ୍ୟର ଶିକ୍ଷା ପ୍ରତି ଶ୍ରଦ୍ଧା ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ । ତେଣୁ କୁହାଯାଇଛି
‘ଶ୍ରଦ୍ଧାବାନ ଲଭତେ ଜ୍ଞାନମ୍’’
ଶିଷ୍ୟ ଶ୍ରଦ୍ଧାବାନ ହେବା ସହ ସ୍ୱାଧ୍ୟାୟୀ ହେବେ ଓ ବିଦ୍ୟାନୁରାଗୀ ହେବେ । ଏହାଦ୍ଵାରା ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପର୍କର ମୂଳମନ୍ତ୍ର କାର୍ଯ୍ୟତଃ ପ୍ରକାଶ ପାଇବ । ଗୁରୁ ‘ଶିଷ୍ୟପରାୟଣ’ ହେବେ ଓ ଶିଷ୍ୟ ମଧ୍ୟ ‘ଗୁରୁପରାୟଣ’ ହେବେ । ଉଭୟ ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ ‘ବିଦ୍ୟାପରାୟଣ’ ହେବେ ଓ ସେମାନଙ୍କ ବିଦ୍ୟା ‘ସେବାପରାୟଣ’ ହେବ । କାରଣ ଅଧ୍ୟୟନ ବିନା ଅଧ୍ୟାପନା କଦାପି ସଫଳ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଏହି ଶିକ୍ଷାରେ ଗୁରୁ, ଶିଷ୍ୟ, ଅଭିଭାବକ ଓ ସମାଜ ଜଡ଼ିତ ହେବା ବାଞ୍ଛନୀୟ ।
ସାମ୍ପ୍ରତିକ ଯୁଗରେ ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପର୍କର ନିବିଡ଼ତା କ୍ରମକ୍ଷୟିଷ୍ଣୁ ହୋଇ କଳୁଷିତ ହେବାରେ ଲାଗିଛି । ସନ୍ଦେହ, ଶଙ୍କା, କୁତ୍ସା ଓ କଳଙ୍କ-କାଳିମାରେ ଶିକ୍ଷାର ସ୍ବରୂପ କୁରୂପ ଧାରଣ କରୁଛି । ଶିକ୍ଷାର ପ୍ରସାର ଓ ଶିକ୍ଷାୟତନର ସଂଖ୍ୟା ବୃଦ୍ଧି ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ଦୂରତ୍ବ ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି । ଫଳରେ ବ୍ୟକ୍ତିର ପ୍ରତିଭା ଓ ଜାତୀୟ ନୈପୁଣ୍ୟର ବିକାଶ ହୋଇପାରୁ ନାହିଁ । ଶିକ୍ଷାଳୟ ସମାଜଠାରୁ ଦୂରେଇଯାଉଛି । ବିଦ୍ୟା ପ୍ରତି ଶ୍ରଦ୍ଧା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଜୀବନ, ସମୟ, ଶକ୍ତି ଓ ଅର୍ଥ ଶ୍ରାଦ୍ଧ ହିଁ ସାର ହେଉଛି । ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଶକ୍ତିର ସଞ୍ଚାର ଘଟିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଆସୁରିକ ଶକ୍ତିର ତାଣ୍ଡବଲୀଳା ସଂଗଠିତ ହେଉଛି । ଛାତ୍ର, ଶିକ୍ଷକ, ଅଭିଭାବକ ଓ ସମାଜ ମଧ୍ୟରେ ସହଯୋଗ ସୂତ୍ର କ୍ରମେ ବିଲୁପ୍ତ ହେଉଛି । ବରଂ ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ସ୍ବାର୍ଥ ସାଧନ ପାଇଁ ପ୍ରତିଦ୍ବନ୍ଦିତା ଚାଲିଛି । ଶିକ୍ଷା ଆଉ ଗଣପ୍ରକ୍ରିୟା ନ ହୋଇ ମୁଷ୍ଟିମେୟ ଲୋକଙ୍କ ବ୍ୟବସାୟରେ ପରିଣତ ହେଉଛି ।
ସମ୍ପ୍ରତି ଶିକ୍ଷା ପୁସ୍ତକ-କୈନ୍ଦ୍ରିକ ହୋଇଉଠିଛି । ମୁଖସ୍ଥକରଣ ଖୁବ୍ ଗୌରବ ଅର୍ଜନ କରିଛି । ଏହା ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପର୍କ ସ୍ଥାପନର ପରିପନ୍ଥୀ ଅଟେ । କାମର ଜଗତ ଓ ପାଠର ଜଗତ ମଧ୍ୟରେ ବ୍ୟବଧାନ ବଢ଼ି ବଢ଼ି ଚାଲିଛି । ଶିକ୍ଷାୟତନର ସୌଧ ସମାଜଠାରୁ କ୍ରମେ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ ହେବାରେ ଲାଗିଛି । ଶିକ୍ଷା ପ୍ରଣାଳୀ, ପରୀକ୍ଷା ଓ ପ୍ରଶାସନ ଆଦି ସକଳ କ୍ଷେତ୍ର ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ
ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ ପ୍ରତିଷ୍ଠାରେ ସହାୟକ ହେଉନାହିଁ । ସବୁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ରାଜନୀତିର କଳୁଷିତ ଅନୁପ୍ରବେଶ ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରଧାନ ଅନ୍ତରାୟ ସାଜିଛି । ଶିକ୍ଷା ଯେ ଏକ ସହଯୋଗୀ ବିକାଶମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ – ଏହା ସାବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇପାରୁନାହିଁ । କେବଳ କାଗଜପତ୍ରରେ ବିକାଶ ରୂପ ନେଉଛି; ମାତ୍ର ପ୍ରତିଭା ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ପରିପ୍ରକାଶ କ୍ଵଚିତ୍ ଦେଖାଯାଉଚ୍ଛା
ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ସମ୍ପର୍କରେ ଉନ୍ନତି ଆଜିର ଚରମ ଆବଶ୍ୟକତା । ଏ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଅନୁଷ୍ଠାନକୁ ସାମାଜିକ ଦାୟିତ୍ୱ ବହନ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଏକ ସାମାଜିକ ଲକ୍ଷ୍ୟ ନେଇ ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥାର ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆବଶ୍ୟକ, ଯେପରି ଶିକ୍ଷା ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ତରରେ ସମାଜସେବାର ଏକ ଅଙ୍ଗଭାବେ ପରିଗଣିତ ହେବ । ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନରେ ଶ୍ରେଣୀ ଅନ୍ତର୍ଗତ ଓ ବହିର୍ଭୂତ କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡ଼ିକ ସାମାଜିକ ସମସ୍ୟା ଓ ପ୍ରସଙ୍ଗ ସହ ସମ୍ପର୍କୀକୃତ ହେବ । ଫଳତଃ ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ ଗତିଶୀଳ ହେବ । ଶିକ୍ଷାୟତନର ସମସ୍ତ ସମୟ ଯଦି କେତେ ଖଣ୍ଡ ପାଠ୍ୟପୁସ୍ତକକୁ ବାରମ୍ବାର ପୁନରାବୃତ୍ତି କରିବାରେ ଆବଦ୍ଧ ହେବ ତେବେ ସମସାମୟିକ ସମାଜ ପ୍ରତି ଏହା ଅର୍ଥହୀନ ହୋଇପଡ଼ିବ ।
ପରିବର୍ତ୍ତନଶୀଳ ସମାଜରେ ବିକାଶମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମଦ୍ୱାରା ସାମାଜିକ ଜୀବନ ନିରନ୍ତର ପ୍ରଭାବିତ ହେବାରେ ଲାଗିଛି । ଜ୍ଞାନର ପରିସୀମା ଦ୍ରୁତଗତିରେ ବିସ୍ତାରିତ ହେଉଛି । ସଂସ୍କୃତିର ସ୍ଵରୂପ ସମୃଦ୍ଧ ହେବାରେ ଲାଗିଛି । ତେଣୁ ଗୁରୁ- ଶିଷ୍ୟ ଓ ଅଭିଭାବକଙ୍କ ସମ୍ମିଳିତ ଉଦ୍ୟମରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକଳ୍ପ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ତାହା ଯେପରି ସାମାଜିକ ପ୍ରଗତିରେ ସହାୟକ ହେବ ଏବଂ ଛାତ୍ରର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଗୁଣାବଳୀ ତଥା ପ୍ରତିଭାର ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିକାଶ ହେବା ସହ ଶିକ୍ଷାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ସାଧୂତ ହେବ ସେ ଦିଗରେ ଦୃଷ୍ଟି ଦିଆଯିବା ଆବଶ୍ୟକ । ସମ୍ପ୍ରତି ବିଜ୍ଞାନ ଓ କାରିଗରୀ ବିଦ୍ୟାର ଦ୍ରୁତ ବିକାଶର ପ୍ରଭାବରେ ରେଡ଼ିଓ, ଟେଲିଭିଜନ ଓ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଆମୋଦ ଓ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରଦାନରେ ସହାୟକ ହେବା ସହ ଶିକ୍ଷାର ଏକ ଅଭିନବ ଉତ୍ସଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛି । ପୂର୍ବଭଳି ଗୁରୁ ଏକ ମାତ୍ର ଜ୍ଞାନଦାତା ହୋଇ ରହିନାହାନ୍ତି କିମ୍ବା ଶ୍ରେଣୀଗୃହ ଜ୍ଞାନାର୍ଜନର ଏକମାତ୍ର ପରିସର ହୋଇ ରହିନାହିଁ ।
ତେଣୁ ଏପରିସ୍ଥଳେ ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ ଶିକ୍ଷାଲାଭରେ ପ୍ରାସ୍କାର-ଭିଭିକ ନହୋଇ ସହାୟକ ଓ ସହଯୋଗୀ ହେବା ବାଞ୍ଛନୀୟ । ଶିକ୍ଷାଳୟ କେବଳ ଏକ ପାରମ୍ପରିକ ଅନୁଷ୍ଠାନ ନହୋଇ ଏକ ସାମାଜିକ ଗବେଷଣାଗାର ହୋଇଉଠିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଫଳତଃ ସମାଜର ସୁରକ୍ଷା ଓ ନୂତନ ସମାଜର ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଦିଗରେ ଏହା କାର୍ଯ୍ୟ କରିଚାଲିବ । ପାଠ୍ୟପୁସ୍ତକ, ପାଠ୍ୟ ତାଲିକା ଓ ପରୀକ୍ଷାର ଦାସ ନ ହୋଇ ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ ଉଭୟ କିପରି ଉନ୍ମୁକ୍ତ ପରିବେଶରେ ସାମାଜିକ ସମସ୍ୟା ସମାଧାନରେ ସହାୟକ ହୋଇପାରିବେ ସେ ଦିଗରେ ଦୃଷ୍ଟିଦେବା ଆବଶ୍ୟକ, ଯଦ୍ବାରା ଉଭୟ ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ ଶିକ୍ଷାର ପୁନର୍ଗଠନରେ ସହାୟକ ହୋଇପାରିବୋ
ସୂଚନା ଓ କଠିନ ଶବ୍ଦାର୍ଥ :
- ଗୁରୁକୁଳ – ପ୍ରାଚାନ ସମୟର ଶିକ୍ଷାଳୟ। ପୂର୍ବେ ଜଣେ ଜଣେ ଗୁରୁଙ୍କ ଦତ୍ତାବଧାନରେ ଥାଇ ଶିଷ୍ୟମାନେ ଶିକ୍ଷା ପ୍ରରୁଥ୍ ଲୋ
- କାଳାତାତ – ଯାହା କୌଶସି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସମୟର ସାମା ମଧ୍ୟରେ ଆବଦ୍ଧ ହୋଇ ରହିଥାଏ।
- ଇତିବୃତ୍ତ – ଇତିହାସ / ପ୍ରାଚୀନ କଥା ।
- ସମାପ – ନିକଟା
- ଉନୁଖ – ଉସ୍କୁକ / ତାପର / ଆଗ୍ରହା ।
- ପରିପନ୍ଥା – ବିରୋଧୀ / ବିପକ୍ଷ / ପ୍ରତିରୋଧକା
- ଘ।ତକ – ହତ୍ୟାକାରା ।
- ଚିରନ୍ତନ – ଅତି ଉତ୍ଵଳା
- ବିରହିତ – ବିହାନ / ବିଯୁକ୍ତ
- ମୂଲ୍ୟବୋଧ – ଗୁରୁକୁଳ – ପ୍ରାଚାନ ସମୟର ଶିକ୍ଷାଳୟ। ପୂର୍ବେ ଜଣେ ଜଣେ ଗୁରୁଙ୍କ ତତ୍ତ୍। ବଧାନରେ ଥାଇ ଶିଷ୍ୟମାନେ ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ କରୁଥ୍ଲେ।
- ଅବିଛେଦ୍ୟ – ଯାହାକୁ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ ବା ଅଲଗା କରିହୁଏ ନାହିଁ ।
- ନିୟାମକ – ଯେ ନିୟମ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରେ | ପରିଚାଳକ ।
- ସୃଷ୍ଟିମେୟ -ଅଳ୍ପ ସଂଖ୍ୟକ / ଗୋଟିଏ ମୁଠା ଭିତରେ ମାପି ହେଉଥୁବା ଭଳି ପରିମାଣ ।
- ସଂସୃତି – ଲୋକ ଚଳଣି (ଭାଷା, ରୁଚି, ନୀତି, ଖାଦ୍ୟପେୟ, ବେଶଭୂଷା, କଳା, ଭାସ୍କର୍ଯ୍ୟ, ଧର୍ମଧାରା ଇତ୍ୟାଦି ସଂସ୍କୃତିର ଅନ୍ତଭୁକ୍ତ ।)
- ‘‘ଅତୀତକୁ ଉଦ୍ବୋଧଇ ବୃଥା ଭାଳି ଭାଳି’’– ଅତୀତର ପ୍ରାପ୍ତି ବା ସୁଖସମ୍ପଦ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଭାଳିହେବା । ଏହି ଅଂଶଟି ମଧୁସୂଦନ ରାଓଙ୍କ ବିଖ୍ୟାତ କବିତା ‘ଜୀବନ ଚିନ୍ତା ର ଏକ ଧାଡ଼ି ।
- ଶିଷ୍ୟତ୍ ଇଚ୍ଛେତ୍ ପରାଜୟମ୍ – ଶିଷ୍ୟଠାରୁ ଗୁରୁ ନିଜର ପରାଜୟ ଇଚ୍ଛା କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଏହା ହେଉଛି ଜଣେ ଆଦର୍ଶ ଗୁରୁର ଅର୍ଭିଳାଷା
- ତେଜସ୍ବିନାବଧୀତମସ୍ତୁ – ‘କଠୋପନିଷଦ୍’ ଅନ୍ତର୍ଗତ ଶାନ୍ତିପାଠର ଅଂଶବିଶେଷ । (ନୌ ଅଧୀତମ୍ ତେଜସ୍ୱ ଅସ୍ତୁ) ଆମ ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଅଧ୍ୟୟନ କରାଯାଇଥିବା ବିଦ୍ୟା ତେଜୋମୟୀ ହେଉ । ପୂରାକାଳରେ ଗୁରୁ ଓ ଶିଷ୍ୟ ଶାନ୍ତିପାଠ
- କରିବା ସମୟରେ ମିଳିତ ଭାବରେ ଏହି ବାଣୀ ଉଚ୍ଚାରଣ କରୁଥିଲେ ।
କେତୋଟି ନୂତନ ଶବ୍ଦ ଓ ଏହାର ଅର୍ଥ :
- ବିଭୋର – କୌଣସି ଚିନ୍ତାରେ ବୁଡ଼ି ରହିବା / ନିମଜ୍ଜିତ ହୋଇ ରହିବା
- ଅପ୍ରାସଙ୍ଗକ – ଯାହା ପ୍ର।ସଙ୍ଗିକ ନୁହେଁ / ମୂଲ୍ୟହାନ
- ବିଭୋର – କୌଶସି ଚିନ୍ତ୍ର।ରେ ଚୁଡି ରହିବା / ନିମଜ୍ଜିତ ହୋଇ ରହିବା
- ରଦ୍ଧିମନ୍ତ – ଭାଗ୍ୟବାନ୍ / ସମୃଦ୍ଧିଶାଳା
- ମାନାଷା – ମହାପୁରୁଷ / ବିଜ୍ଞ ବ୍ୟକ୍ତି
- କୁତ୍ସା – ନିନ୍ଦା / ଗାଳି
- ପ୍ରାଧ୍ କାର – ଅଧିକାର
- ଅଭେଦତ୍ଵ ସୌଧ – ଏକତା ବା ସମତାର ସୌଧ
- ବଖାଣ – କହିବା / ମୁଖରେ ଆବୃତ୍ତି କରିବା
- ସ୍ଵାଧଧ୍ୟ୍ୟାୟ – ନିଜେ ଅଧ୍ୟୟନ
- ନୈପୁଣ୍ୟ – ନିପୁଣଭାବ / ସିଦ୍ଧହସ୍ତ