Odisha State Board CHSE Odisha Class 12 Optional Odia Solutions Chapter 7 ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ଵପ୍ନ Textbook Exercise Questions and Answers.
+2 2nd Year Odia Optional Chapter 7 ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ଵପ୍ନ Question Answer
(କ) ବିକଳ୍ପ ସହ ସମ୍ଭାବ୍ୟ ଉତ୍ତରମୂଳକ ୧ ନମ୍ବର ବିଶିଷ୍ଟ ପ୍ରଶ୍ନ।
(ସମ୍ଭାବ୍ୟ ଚାରୋଟି ମଧ୍ୟରୁ ଠିକ୍ ଉତ୍ତର ବାଛି ଲେଖ ।)
Question ୧।
ଚମ୍ପାଫୁଲଟିର ବର୍ଣ୍ଣ କିପରି ?
(କ) ହଳଦି ପ୍ରାୟ
(ଖ) ଆମ୍ବ ପ୍ରାୟ
(ଗ) ପଣସ ପ୍ରାୟ
(ଘ) ନଡ଼ିଆ ପ୍ରାୟ
ଉ –
(କ) ହଳଦି ପ୍ରାୟ ।
Question ୨ ।
କବିତାରେ ଚମ୍ପାଫୁଲ କହା ସହିତ ତୁଳନୀୟ ?
(କ) ଶୈଶବ
(ଖ) ଯୌବନ
(ଗ) କୈଶୋର
(ଘ) ବର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ
ଉ –
(ଖ) ଯୌବନ ।
Question ୩ ।
ରାଜକୁମାରୀ ଚମ୍ପାଫୁଲଟି ପାଇସାରିଲା ପରେ କେଉଁଠାରେ ଗୀତ ଗାଉଥିଲେ ?
(କ) ନିଜ ନବରରେ
(ଖ) ଉପବନରେ
(ଗ) ଜଇଲରେ
(ଘ) ପୁଷ୍ଟରିଣା କୂଳରେ
ଉ-
(କ) ନିଜ ନବରରେ ।
Question ୪।
ନବ ଯୌବନ ଆସିବା ପରେ ଚମ୍ପାବତୀ କେଉଁ ବିଷାଦରେ ବ୍ୟାକୁଳିତ ହେଲା ?
(କ) ବ୍ୟକ୍ତ ବିଷାଦ
(ଖ) ଅବ୍ୟକ୍ତ ବିଷାଦ
(ଗ) ବିଷୟ ବିଷାଦ
(ଘ) ବିରହ ବିଷାଦ
ଉ-
(ଖ) ଅବ୍ୟକ୍ତ ବିଷାଦ ।
Question ୫ |
ଯୌବନ ଆସିବା ପରେ ଚମ୍ପାବତୀର କ’ଣ ଉଭେଇଗଲା ?
(କ) ବାଲ୍ୟ ଚପଳତା
(ଖ) ଦୁଃଖଭାବ
(ଗ) ଦରିଦ୍ରଭାବ
(ଘ) ରାଜକୀୟ ବଡ଼ପଣ
ଉ –
(କ) ବାଲ୍ୟ ଚପଳତା ।
Question ୬ |
ଜନକ ଜନନୀ ସେନେହ ମନ ନ ମାନେ ଆଉ – କେତେବେଳେ ?
(କ) ବାଲ୍ୟକାଳରେ
(ଖ) ଯୌବନ ଆଗମନରେ
(ଗ) କୈଶୋରରେ
(ଘ) ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟରେ
ଉ –
(ଖ) ଯୌବନ ଆଗମନରେ
Question ୭ |
ବିଦେଶୀ କୁମର ସ୍ଵପ୍ନରେ କ’ଣ କହିଲେ ?
(କ) କର୍କଶ ବାଣୀ
(ଖ) ମଧୁବଚନ
(ଗ) କଠୋର କଥା
(ଘ) ଦୁଃଖ କାହାଣୀ
ଉ –
(ଖ) ମଧୁବଚନ ।
Question ୮ |
ରାଜକୁମାର ଦୀପାଲୋକରେ ରାଜକୁମାରୀଙ୍କର କ’ଣ ଦେଖିବେ ?
(କ) ସ୍ରସ୍ତବେଶ
(ଖ) ଅନ୍ତଃପୁର
(ଗ) ଖଟ ପାଳଙ୍କ
(ଘ) ଧନରତ୍ନ
ଉ –
(କି) ସ୍ରସ୍ତବେଶ ।
Question ୯।
ଚମ୍ପାଫୁଲଦ୍ଵାରା ରାଜକୁମାରୀ କେଉଁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦେବ ଆରଧନା କରିବେ ?
(କ) ବୁଢ଼ୀ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ
(ଖ) ମାଆ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ
(ଖ) ମନଦୁଃଖ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ
(ଘ) କାନ୍ତ ପାଇବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ
ଉ –
(ଘ) କାନ୍ତ ପାଇବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ।
Question ୧୦ ।
ରାଜକୁମାରୀ କାହା ସହିତ ଗହନବାସ କରିପାରିବେ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି ?
(କ) ନବ ତରୁଣ
(ଖ) ବାପା
(ଗ) ମାଆ
(ଘ) ଭାଇ
ଉ –
(କ) ନବ ତରୁଣ ।
Question ୧୧ ।
ନବଯୌବନରେ ଚମ୍ପାବତୀ କେଉଁ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ବ୍ୟଗ୍ର ଥିଲେ ?
(କ) ପ୍ରିୟ ଦର୍ଶନ
(ଖ) ପ୍ରକୃତି ଦର୍ଶନ
(ଗ) ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦର୍ଶନ
(ଘ) ଚନ୍ଦ୍ର ଦର୍ଶନ
ଉ –
(କ) ପ୍ରିୟ ଦର୍ଶନ ।
Question ୧୨ |
ଶ୍ୟାମଳ ସୁନ୍ଦର ଧରଣୀ ନୀଳ ଆକାଶଠାରୁ କ’ଣ ମାଗେ ?
(କ) ଶୀତ ପ୍ରେମବାରି
(ଖ) କରକାପାତ
(ଗ) ତଟିନୀ
(ଘ) ପାହାଡ଼
ଉ –
(କ) ଶୀତ ପ୍ରେମବାରି ।
Question ୧୩ ।
ପିତୃକୋଳ ତେଜି କିଏ ବାରିସ୍ ପାଖକୁ ଯାଏ ?
(କ) ସମୁଦ୍ର
(ଖ) ମେଘ
(ଗ) ତଟିନୀ
(ଘ) ପାହାଡ଼
ଉ –
(ଗ) ତଟିନୀ ।
Question ୧୪ ।
ନବନଳିନୀ ଭାବୁ କିରଣରେ କ’ଣ ଲାଭ କରେ ?
(କ) ମୁଦ
(ଖ) ଦୁଃଖ
(ଗ) ବିଷାଦ
(ଘ) ନିରାଶା
ଉ –
(କ) ମୁଦ ।
Question ୧୫ ।
ବିଧୁ ବିଭା ପାଇ କିଏ ହସ ହସ ହୋଇଉଠେ ?
(କ) ଚମ୍ପା
(ଖ) ପଦ୍ମ
(ଗ) କୁମୁଦ
(ଘ) ମଲ୍ଲୀ
ଉ –
(ଗ) କୁମୁଦ ।
Question ୧୬ ।
ଚପଳା କେଉଁଠାରେ ଖେଳେ ?
(କ) ଘନେ
(ଖ) ବନେ
(ଗ) ସଦନେ
(ଘ) ସମୁଦ୍ରେ
ଉ –
(କ) ଘନେ ।
Question ୧୭ ।
‘ବିଫଳ ଏ ଯୌବନ ମୋହରି’ କିଏ କହିଛି ?
(କ) ରାଜକୁମାର
(ଖ) ରାଜକୁମାରୀ
(ଗ) କୁମୁଦ
(ଘ) ସମୁଦ୍ରେ
ଉ –
(ଖ) ରାଜକୁମାରୀ ।
Question ୧୮ ।
ସୁକୁମାରୀ ଲତା କେଉଁଠି ଆଶ୍ରୟ ଲୋଡ଼ିଥାଏ ?
(କ) ପଥର ଉପରେ
(ଖ) ବିଟପୀ-ଅଙ୍ଗେ
(ଗ) ସମୁଦ୍ର ଭିତରେ
(ଘ) ପାଦପ ତଳେ
ଉ –
(ଖ) ବିଟପୀ -ଅଙ୍ଗେ ।
Question ୧୯ ।
ଯୁଗେ ଯୁଗେ ବିହି କ’ଣ ଖଞ୍ଜିଛି ?
(କ) ପ୍ରେମଭାବ
(ଖ) ବୈରଭାବ
(ଗ) ଘୃଣାଭାବ
(ଘ) ବିସ୍ମୟଭାବ
ଉ –
(କ) ପ୍ରେମଭାବ ।
Question ୨୦ ।
ରାଜକୁମାରୀ ତାଙ୍କ ଦଗ୍ଧ ବକ୍ଷରେ ଜୀବିତେଶ୍ଵରଙ୍କର କ’ଣ ସ୍ଥାପନ କରିବେ ?
(କ) ବିଦ୍ୟ ପୟର
(ଖ) ଫୁଲମାଳ
(ଗ) ଆଶୀର୍ବାଦ
(ଘ) ବରଦାନ
ଉ –
(କ) ଦିଦ୍ୟପୟର ।
(ଖ) କ୍ଷୁଦ୍ର ଉତ୍ତରମୂଳକ ୧ ନମ୍ବର ବିଶିଷ୍ଟ ପ୍ରଶ୍ନ । ଗୋଟିଏ ବାକ୍ୟରେ ଉତ୍ତର ଲେଖ ।
Question ୧।
ରାଜକୁମାରୀ କେଉଁ ଫୁଲଟିଏ ପାଇଥିଲେ ?
ଉ –
ରାଜକୁମାରୀ ଚମ୍ପାଫୁଲଟିଏ ପାଇଥିଲେ ।
Question ୨ ।
ସେ ଚମ୍ପାଫୁଲର ବର୍ଷ କିପରି ଥିଲା ?
ଉ –
ସେ ଚମ୍ପାଫୁଲର ବର୍ଣ୍ଣ ହଳଦି ପରି ଥିଲା ।
Question ୩ ।
କାନ୍ତ ଆସିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚମ୍ପାବତୀ କାହାକୁ ଉପାସନା କରିବେ ?
ଉ –
କାନ୍ତ ଆସିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚମ୍ପାବତୀ ଶିବ ଉପାସନା କରିବେ
Question ୪ ।
ନବ ଯୌବନର ମନ୍ତ୍ର ପାଠରେ ଚମ୍ପାବତୀର ମନ କ’ଣ ହେଲା ?
ଉ –
ନବ ଯୌବନର ମନ୍ତ୍ର ପାଠରେ ଚମ୍ପାବତୀର ମନ ଅବ୍ୟକ୍ତ ବିଷାଦରେ ବ୍ୟାକୁଳ ହେଲା ।
Question ୫।
ରାଜକୁମାରୀର ବାଲ୍ୟଚପଳତା କାହିଁକି ଉଭେଇଗଲା ?
ଉ –
ନବଯୌବନ ଆସିବାରୁ ରଜାକୁମାରୀର ବାଲ୍ୟଚପଳତା ଉଭେଇଗଲା ।
Question ୬ |
ଖେଳ ହସଖୁସି ତାକୁ କାହିଁକି ସୁଖ ଲାଗୁ ନ ଥିଲା ?
ଉ –
ନବଯୌବନ ଆସିବାରୁ ଖେଳ ହସଖୁସି ସୁଖ ଲାଗିନଥୁଲା ଓ ତା’ ହୃଦୟରେ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଦୁଃଖ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା ।
Question ୭ |
ଯୌବନ ଆସିବା ପରେ ରଜାକୁମାରୀଙ୍କୁ କିପରି ଲାଗୁଥିଲା ?
ଉ –
ଯୌବନ ଆସିବା ପରେ ରାଜକୁମାରୀଙ୍କୁ କେଉଁଠି କିଛି ଛାଡ଼ିଆସିଲା ପରି ଲାଗୁଥିଲା ।
Question ୮ |
କ’ଣ ପାଇଁ ଜନକ ଜନନୀ ଛି ଛି ବୋଲିବେ ?
ଉ –
ରାଜକୁମାରୀ ମନରେ ଯୌବନକାଳୀନ ଭାବାନ୍ତର ଜାଣିଲେ ଜନକ ଜନନୀ ଛି ଛି ବୋଲିବେ ।
Question ୯ ।
ରାଜକୁମାରୀଙ୍କୁ କାହିଁକି ଲାଜ ମାଡୁଥିଲା ?
ଉ –
ନିଜର ଯୌବନକାଳୀନ ରୂପକୁ ନିଜେ ଦେଖିଲା ପରେ ରାଜକୁମାରୀଙ୍କୁ ଲାଜ ମାଡୁଥିଲା ।
Question ୧୦ ।
ଜୀବନବଲ୍ଲଭଙ୍କୁ ଚମ୍ପାବତୀ କ’ଣ ଦେବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲା ?
ଉ –
ଜୀବନବଲ୍ଲଭଙ୍କୁ ଚମ୍ପାବତୀ ନିଜର ନବଯୌବନ ଦେହକୁ ଦେବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲା ।
Question ୧୧ ।
କାହାକୁ ସ୍ଵପ୍ନରେ ଦେଖୁ ରାଜକୁମାରୀ ଉନ୍ମନ ହେଲେ ?
ଉ –
ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ ସ୍ଵପ୍ନରେ ଦେଖ୍ ରାଜକୁମାରୀ ଉନ୍ମନ ହେଲା ।
Question ୧୨ ।
କାହାର ଦିବ୍ଯ ଚରଣରେ ରାଜକୁମାରୀ ତାଙ୍କ ପରାଣ ଅର୍ପଣ କରିବେ ?
ଉ –
ନିଜର ପ୍ରିୟତମ ବା ସ୍ବପ୍ନରେ ଦେଖୁଥିବା ରାଜକୁମାରଙ୍କ ଦିବ୍ୟ ଚରଣରେ ରାଜକୁମାରୀ ତାଙ୍କର ପରାଣ ଅର୍ପଣ କରିବେ ।
Question ୧୩ ।
ବେନି ସୋଦରଙ୍କୁ ରାଜକୁମାରୀ କ’ଣ ପଚାରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ ?
Question ୧୪।
ଶ୍ୟାମଳ ସୁନ୍ଦର ଧରଣୀ ନୀଳ ଆକାଶଠାରୁ ଶୀତ ପ୍ରେମବାରି କାହିଁକି ମାଗିଥାଏ ?
ଉ –
ଶ୍ୟାମଳ ସୁନ୍ଦର ଧରଣୀ ନୀଳ ଆକାଶଠାରୁ ଶୀତ ପ୍ରେମବାରୀ ସ୍ଵତାପ ନାଶ କରିବାପାଇଁ ମାଗିଥାଏ ।
Question ୧୫ ।
ନବ ଯୌବନରେ ଚମ୍ପାବତୀ କେଉଁ ଦର୍ଶନ ଆଶା କରୁଥିଲେ ?
ଉ –
ନବ ଯୌବନରେ ଚମ୍ପାବତୀ ପ୍ରିୟ ଦର୍ଶନ ଆଶା କରୁଥିଲେ ।
Question ୧୬ ।
ପିତୃକୋଳ ତେଜି ତଟିନୀ କାହା ପାଖକୁ ଯାଏ ?
ଉ –
ପିତୃକୋଳ ତେଜି ତଟିନୀ ବାରିସ୍ ପାଖକୁ ଯାଏ ।
Question ୧୭ ।
ବିଟପୀ ଅଙ୍ଗରେ କିଏ ଆଶ୍ରୟ ଲୋଡ଼ିଥାଏ ?
ଉ –
ବିଟପୀ ଅଙ୍ଗରେ ସୁକୁମାରୀ ଲତା ଆଶ୍ରୟ ଲୋଡ଼ିଥାଏ ।
Question ୧୮ ।
ନବ ନଳିନୀ କେଉଁଥରେ ଆନନ୍ଦ ଲାଭକରେ ?
ଉ –
ନବ ନଳିନୀ ଭାନୁକିରଣ ପାଇ ଆନନ୍ଦ ଲାଭକରେ ।
Question ୧୯ ।
କ’ଣ ପାଇ କୁମୁଦ ହସିଉଠେ ?
ଉ –
ବିଧୁବିଭା ପାଇଲାପରେ କୁମୁଦ ହସିଉଠେ ।
Question ୨୦ ।
ରାଜକୁମାରୀ କ’ଣ ଦେଇ ଜୀବିତେଶ୍ୱରଙ୍କୁ ନିଜର କରିନେବେ ?
ଉ –
ରାଜକୁମାରୀ ଆପଣାକୁ ସମର୍ପଣ କରିଦେଇ ଜୀବିତେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ନିଜର କରିନେବେ ।
(ଗ) କ୍ଷୁଦ୍ର ଉତ୍ତରମୂଳକ ୨ ନମ୍ବର ବିଶିଷ୍ଟ ପ୍ରଶ୍ନ । ଦୁଇଟି ବାକ୍ୟରେ ଉତ୍ତର ଲେଖ ।
(ଲେଖା ଓ ଲେଖକ ପାଇଁ ୧ ନମ୍ବର ଓ ଉତ୍ତର ପାଇଁ ୧ ନମ୍ବର ।)
Question ୧।
କିଏ ଚମ୍ପାଫୁଲଟିଏ ପାଇଥିଲେ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ଚମ୍ପାବତୀର ରାଜକନ୍ୟା ଚମ୍ପାଫୁଲଟିଏ ପାଇଥିଲେ ।
Question ୨।
କାହାର ବାଲ୍ୟ ଚପଳତା କେତେବେଳେ ଉଭେଇଗଲା ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ଯେତେବେଳେ ରାଜକନ୍ୟା ଦେହରେ ନବଯୌବନ ଆସିଗଲା, ସେତେବେଳେ ତା’ ମନରୁ ବାଲ୍ୟ ଚପଳତା ଉଭେଇଗଲା ।
Question ୩ ।
ନବଯୌବନ ଆଗମନରେ ରାଜକୁମାରୀଙ୍କର ନିଭୃତ ଅନ୍ତରରେ କ’ଣ ହେଲା ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ନବଯୌବନ ଆଗମନରେ ରାଜକୁମାରୀଙ୍କ ନିଭୃତ ଅନ୍ତରରେ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଦୁଃଖ ପ୍ରବେଶ କରିଥିଲା ।
Question ୪।
ଜନକ ଜନନୀଙ୍କ ସ୍ନେହରେ କେତେବେଳେ ରାଜକୁମାରୀଙ୍କର ମନ ଆଉ ମାନୁନଥିଲା ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ଏବଂ ଜନକଜନନୀ ସ୍ନେହରେ ଆଉ ତାଙ୍କର ମନ ମାନୁନଥିଲା ।
Question ୫।
ସଖୀଙ୍କୁ ନ କହି କିଏ କେଉଁ ବ୍ୟଥା ସହିପାରିବେ ନାହିଁ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ଵପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ସଖୀଙ୍କୁ ନକହି ରାଜକୁମାରୀ ଚମ୍ପାବତୀ ଯୌବନକାଳୀନ ଭାବାନ୍ତର ବ୍ୟଥା ସହିପାରିବେ ନାହିଁ ।
Question ୬ ।
ନବଯୌବନ ସମୟରେ ଚମ୍ପାବତୀ କାହାକୁ ଖୋଜୁଥିଲେ ?
ଉ :
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ନବଯୌବନ ସମୟରେ ରାଜକୁମାରୀ ନିଜର ଜାବନବଲ୍ଲଭଙ୍କୁ ଖୋଜୁଥିଲେ ।
Question ୭ |
କାହାର କୁଳଶୀଳ କିଏ ଜାଣି ନଥିଲେ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି ।
Question ୮।
ରାଜକୁମାରୀ ଲାଜରେ କ’ଣ ସମର୍ପି ପାରିଲେ ନାହିଁ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ରାଜକୁମାରୀ ଲାଜରେ ନିଜର ଜୀବନ ଯୌବନକୁ ସମର୍ପି ପାରିଲେ ନାହିଁ ।
Question ୯ ।
ଚମ୍ପାବତୀ ବେନି ସୋଦରଙ୍କଠାରୁ କ’ଣ ଜାଣିବାକୁ ଚାହିଁଥିଲେ ?
ଉ – ‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି ।
Question ୧୦ ।
ନବଯୌବନ ଅବସ୍ଥାରେ ପ୍ରିୟଦର୍ଶନ ଲାଭକଲେ ରାଜକୁମାରୀ କ’ଣ କରିବେ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି ।
Question ୧୧ ।
ତଟନୀ ଓ ବାରିସ୍ ପ୍ରାସଙ୍ଗିକତା କ’ଣ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ଵପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ରାଜକୁମାରୀର ମାନସିକତା ଦର୍ଶାଇବାପାଇଁ ପ୍ରେମିକା ତଟିନୀ ଓ ପ୍ରେମିକ ବାରିଧର ପ୍ରସଙ୍ଗ ସୂଚାଇ ଦିଆଯାଇଛି ।
Question ୧୨ ।
କିଏ କାହିଁକି ଈପ୍ସିତ ଜୀବିତେଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଖୋଜୁଥିଲେ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ରାଜକୁମାରୀ ଈପସିତ ଜୀବିତେଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଖୋଜୁଥିଲା, ତାଙ୍କର ଦିବ୍ୟପୟରରେ ନିଜର ଦଗ୍ଧବକ୍ଷକୁ ନିବେଶିବା ପାଇଁ ।
Question ୧୩ ।
ଦିବ୍ୟ ପୟରର ପ୍ରାସଙ୍ଗିକତା କ’ଣ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ରାଜକୁମାରୀ ତା’ର ଈପ୍ସିତ ପୁରୁଷଙ୍କ ପାଦତଳେ ନିଜକୁ ସମର୍ପଣ କରିଦେବ, ତା’ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଈପ୍ସିତ ପୁରୁଷଙ୍କ ପାଦ ହେଉଛି ଦିବ୍ୟ ବା ସବୁଠାରୁ ମୂଲ୍ୟବାନ୍ ।
Question ୧୪ ।
ଆପଣାକୁ ଦେଇ ରାଜକୁମାରୀ କାହାକୁ ନିଜର କରିନେବେ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ଆପଣାକୁ ଦେଇ ରାଜକୁମାରୀ ନିଜର ଈପ୍ସିତ ପୁରୁଷଙ୍କୁ ନିଜର କରିନେବ, ଯେ କି ତା’ର ଯୌବନ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟକୁ ଚରିତାର୍ଥ କରିବେ ।
Question ୧୫ ।
ଦେବ ଆରାଧନା କିଏ କିପରି କରିବେ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ରାଜକୁମାରୀ ହଳଦି ରଙ୍ଗର ଚମ୍ପାଫୁଲ ଦେଇ ଦେବ ଆରାଧନା କରିବେ ।
(ଘ) ଅଳ୍ପ ଦୀର୍ଘ ଉତ୍ତରମୂଳକ ୩ ନମ୍ବର ବିଶିଷ୍ଟ ପ୍ରଶ୍ନ । ୩୦ଟି ଶବ୍ଦ ମଧ୍ୟରେ ଉତ୍ତର ଲେଖ ।
(ଲେଖା ଓ ଲେଖକଙ୍କ ସୂଚନା ପାଇଁ ୧ ନମ୍ବର ଓ ଉତ୍ତର ପାଇଁ ୨ ନମ୍ବର ।)
Question ୧।
ରାଜକୁମାରୀଙ୍କ ମନ କାହିଁକି ବ୍ୟାକୁଳ ଥିଲା ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ରାଜକୁମାରୀ ସଖୀମେଳରେ ମନ ଆନନ୍ଦରେ ଖେଳୁଥିଲା । ଜନକ ଜନନୀର ସ୍ନେହରେ ରହି ଦିନରାତି ସେ କଟାଇ ଦେଉଥିଲା । ସମୟକ୍ରମେ ରାଜକୁମାରୀ ଦେହରେ ଯୌବନର ପହିଲି ସ୍ପର୍ଶ । ଲାଗିଥିଲା, ଯାହାକୁ କି କବି ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି, କେଉଁ ଦେଶରୁ ଆସି ଯୌବନ କି ମନ୍ତ୍ର ପଢ଼ିଲା, ଫଳରେ ରାଜକୁମାରୀ ମନ ଅବ୍ୟକ୍ତ ବିଷାଦରେ ବ୍ୟାକୁଳିତ ହୋଇଉଠିଲା । ଅର୍ଥାତ୍ ଯୌବନ ଆସିବାରୁ ରାଜକୁମାରୀର ମନ ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇଥିଲା ।
Question ୨ ।
ଚମ୍ପାବତୀର ବାଲ୍ୟଚପଳତା ଉଭେଇ ଯିବାର କାରଣ କ’ଣ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ରାଜକନ୍ୟା ଦେହରେ ଯୌବନର ସ୍ପର୍ଶ ଲାଗିବାରୁ, ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ତା’ର ଆସିଥିଲା ପରିବର୍ତ୍ତନ । ପୂର୍ବର ସହିତ ଖେଳିବା ଓ ଜନକ ଜନନୀଙ୍କ ସ୍ନେହ ଲାଭ କରିବା ତାହାକୁ ଆଉ ଭଲ ଲାଗିଲା ନାହିଁ । ବରଂ ଦେହରେ ଯୌବନ ଆସି ମନକୁ କଲା ବିଷାଦିତ । ସେ ମନେ ମନେ ବ୍ୟାକୁଳିତ ହୋଇଥିଲା । ଫଳସ୍ୱରୂପ ବାଲ୍ୟଚପଳତା ତା’ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯାଇଥିଲା ।
Question ୩।
‘ଲାଗୁଛି ପରାଣ ଅପୂର୍ଣ୍ଣ’ର – ପ୍ରସଙ୍ଗ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ କର ।
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ଵପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ରାଜକୁମାରୀ ଦେହରେ ଯୌବନର ପହିଲି ସ୍ପର୍ଶ ଲାଗିବା ପରେ, ସେ ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ବ୍ୟାକୁଳିତା ହୋଇଉଠିଛି ।
ଅବ୍ୟକ୍ତ ବିଷାଦରେ ସେ ଘାରିହୋଇଛି । ପୂର୍ବରୁ ମନରେ ରହିଥିବା ଚପଳତା କ୍ରମଶଃ ଦୂରେଇଯାଇଛି । ବରଂ ମନଟି କେମିତି ଏକୁଟିଆ ଏକୁଟିଆ ଅନୁଭୂତ ହୋଇଛି । କିଛି ଛାଡ଼ି ଆସିଲା ପରି ଲାଗିଛି । ସେ ଯେପରି ଅନ୍ୟ କେଉଁ ରାଜ୍ୟରେ ପହଞ୍ଚି ଗଲାପରି ମନେକରିଛି । ତା’ର ପ୍ରାଣ ଯେପରି ଅପୂର୍ଣ ହେଲାପରି ମନେହୋଇଛି ।
Question ୪ ।
ସଖୀଏ ବା କିସ କହିବେ ଜାଣି ପାରିଲେ କଥା – କେଉଁ କଥା ଓ କାହାର ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ଯୌବନର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଲାପରେ ରାଜକୁମାରୀ ଅବ୍ୟକ୍ତ ବିଷାଦରେ ଘାରିହୋଇଛି । ସବୁବେଳେ ତାକୁ ଏକୁଟିଆ ଏକୁଟିଆ ମନେହୋଇଛି । ଜନନ ଜନନୀ ସ୍ନେହକୁ ସେ ଆଉ ଆଉ ଇଚ୍ଛାକରି ନାହିଁ । ଏଭଳି ଭାବାନ୍ତରର କାରଣ ସେ ଠିକ୍ରୂପେ ବୁଝି ପାରିନାହିଁ । ମାନସିକ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ରହିଥିବା ଚମ୍ପାବତୀର ଏଭଳି କଥା ତାହାର ସଖୀମାନେ ଜାଣିଲେ କ’ଣ ଭାବିବେ ବୋଲି ସେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଉଠିଛି ।
Question ୫।
ରାଜକୁମାରୀଙ୍କୁ କାହିଁକି ଲାଜ ମାଡୁଥିଲା ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ଵପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ରାଜକୁମାରୀ ଦେହରେ ଯୌବନର ସ୍ପର୍ଶ ଅନୁଭୂତ ହୋଇଛି, ଫଳରେ ଶରୀରରେ ତା’ର ଆସିଛି ଅନେକ ପ୍ରକାର ପରିବର୍ତ୍ତନ । ନିଜେ ଉତ୍ସୁକତା ପ୍ରକାଶ କରି ନିଜକୁ ନିଜେ ଦେଖୁଛି । ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ ଉରସକୁ ଓ ନିଜ ଶରୀରକୁ ଦେଖ୍ ତାହାକୁ ଲାଜ ମାଡ଼ିଛି ।
Question ୬।
ଜୀବନବଲ୍ଲଭଙ୍କୁ ସେ କ’ଣ ଦେବାପାଇଁ ଚାହୁଁଥିଲେ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ରାଜକୁମାରୀ ତା’ର ନିଜ ଶରୀରକୁ ନିଜେ ଦେଖ୍ ଲାଜେଇ ଯାଇଛି । ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ ଉରସେ କାହାର କେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟ ରହିଛି ବୋଲି ଚିନ୍ତାକରିଛି । ଏହି ନବଯୌବନ ସମୟରେ ସେ ଆଉ ଏକୁଟିଆ ହୋଇ ରହିବାକୁ ଚାହିଁନାହିଁ । ବରଂ ମିଳନ ଆଶାୟୀ ହୋଇ ନିଜର ଯୌବନଭରା ଦେହକୁ ଜୀବନବଲ୍ଲଭଙ୍କୁ ସମର୍ପି ଦେବାପାଇଁ ଚାହିଁଛି ।
Question ୭ ।
ରାଜକୁମାରୀ କାହିଁକି ଉନ୍ମନ ଥିଲେ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ଵପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ପ୍ରାଣ ଉଦ୍ବିଗ୍ନ ହୋଇଉଠିଛି । ମନ ଛନଛନ ହୋଇଛି । ସେହି ଅବସରରେ ସେ ସ୍ଵପ୍ନରେ ଦେଖୁଛି କୌଣସି ଏକ ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ । ସେହି ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ ସ୍ଵପ୍ନରେ ଦେଖିଲା ପରେ ସେ ଉନ୍ମନ ହୋଇଥିଲେ ।
Question ୮ ।
କିଏ କାହା ପାଖରେ କ’ଣ ସମର୍ପଣ କରିପାରିଲେ ନାହିଁ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ଵପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ଯୌବନପ୍ରାପ୍ତା ରାଜକୁମାରୀ ଦେହରେ ଓ ମନରେ ଆସିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନ । ସେ ଉଦ୍ବିଗ୍ନ ମନେର ଦେଖୁଛି ସ୍ଵପ୍ନ । ସ୍ବପ୍ନରେ ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ ଦେଖିଲା ପରେ ତା’ର ମନ ଅସ୍ଥିର ହୋଇଛି । ରାଜକୁମାରଙ୍କ ଚାହାଣିରେ ସେ ହୋଇଛି ପ୍ରଲୁବ୍ଧ ।
Question ୯ ।
କିଏ କାହାର କେତେବେଳେ ମନ ଚୋରାଇ ନେଲା ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ଵପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ରାଜକୁମାରଙ୍କ ମ ବଚନ, ଢଳଢଳ ଚାହାଣି ରାଜକୁମାରୀଙ୍କ ମନକୁ କିଣିନେଇଛି । ଲଜ୍ୟା ହେତୁ ରାଜକୁମାରୀ ନିଜର ଯୌବନ ଅର୍ପଣ କରିପାରି ନାହାଁନ୍ତି । ସେହି ସ୍ଵପ୍ନର ତରୁଣ ରାଜକୁମାର ରାଜକୁମାରୀଙ୍କ ମନକୁ ନିମିଷକେରେ ଚୋରାଇ ନେଇଥିଲେ ।
Question ୧୦ ।
ରାଜକୁମାରୀ ଜାଗ୍ରତ ଅବସ୍ଥାରେ କ’ଣ ଦେଖୁ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ଯୌବନପ୍ରାପ୍ତା ରାଜକୁମାରୀଙ୍କ ମନଉଦାସ ଓ ପ୍ରାଣ ଛନଛନ ହୋଇଛି । ସେ ସ୍ଵପ୍ନରେ ଦେଖୁଛନ୍ତି ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ । ସେ ବିଚାର କରିଛନ୍ତି, କବାଟ କିଳାଯାଇଥିବା ଓ ରତ୍ନପ୍ରଦୀପ ଜଳୁଥିବା ଘରେ ରାଜକୁମାର କିପରି ପ୍ରବେଶ କଲେ । ସେ ନିଜର ଥିବାରୁ ତାଙ୍କର ବେଶ ବାସ ଆୟତ୍ତରେ ନଥିଲା । ରାଜକୁମାରୀ ଜାଗ୍ରତ ଅବସ୍ଥାରେ ନିଜ ଅଙ୍ଗରୁ ଖସି ଯାଇଥିବା ବାସକୁ ଦେଖୁ ମନେମନେ ଲାଜ ପାଇଥିଲେ ।
Question ୧୧ ।
ଶ୍ୟାମଳ ସୁନ୍ଦର ଧରଣୀ ସହିତ ନୀଳ ଆକାଶର ସମ୍ପର୍କ କ’ଣ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ମିଳନ ଆଶାୟୀ ରାଜକୁମାରୀ ଦେଖୁଛି, ପ୍ରକୃତିରେ ଘଟୁଥିବା ମିଳନର ଅପୂର୍ବ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟକୁ । ସେ ଦେଖୁଛି, ଶ୍ୟାମଳ ସୁନ୍ଦର ଧରଣୀ ସଦାସର୍ବଦା ନୀଳଆକାଶକୁ ଚାହିଁ ରହିଛି । ନୀଳଆକାଶରୁ ଖସି ପଡୁଥିବା ଶୀତ ପ୍ରେମବାରିକୁ ମାଗି ସେ ତା’ର ତପ୍ତ ଶରୀରକୁ ଶୀତଳ କରିଥାଏ। ଶ୍ୟାମଳ ସୁନ୍ଦର ଧରଣୀ ସହିତ ନୀଳ ଆକାଶର ସମ୍ପର୍କ ହେଉଛି ପ୍ରେମର ବା ସଦାମିଳନର ସମ୍ପର୍କ ।
Question ୧୨ ।
ଏ ବିଶ୍ଵବାଜେଣୀ ବୀଣାରେ ମୋ ବିରହ ଗାୟନ – ପ୍ରସଙ୍ଗ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ କର ।
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ସଦ୍ୟ ଯୌବନପ୍ରାପ୍ତା, ମିଳନଆଶାୟୀ ରାଜକୁମାରୀ ଦେଖିଛି, ସମଗ୍ର ପ୍ରକୃତି ରାଜ୍ୟରେ ମିଳନର ମଧୁରତା । ସେ ଦେଖୁଛି ପୃଥିବୀ ଓ ଆକାଶକୁ, ନିରୀକ୍ଷଣ କରିଛି ତଟିନୀ ଓ ସାଗରକୁ, ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି ସୂର୍ଯ୍ୟ ପଦ୍ମ, ଚନ୍ଦ୍ର କୁମୁଦ, ବଲ୍ଲରୀ ଓ ବିଟପୀ ଏବଂ ଚପଳା ଓ ନୂଆମେଘକୁ । ସମସ୍ତେ ମିଳନର ମଧୁଭାବରେ ନିଜକୁ ହଜାଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ଏହାକୁ ଦେଖୁ ରାଜକୁମାରୀ ବିଚାର କରିଛି, ସେ ଏକମାତ୍ର ଏ ବିଶ୍ଵବାଜେଣୀ ବୀଣାରେ ବିରହର ରଗିଣୀ ତୋଳୁଛି ଓ ପ୍ରିୟତମଙ୍କଠାରୁ ଦୂରରେ ରହିଛି ।
Question ୧୩ ।
‘ବିଫଳ ଏ ଯୌବନ ମୋହରି’ କିଏ କେତେବେଳେ କାହିଁକି କହିଛି ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ମିଳନଆଶାୟୀ ରାଜକୁମାରୀ ଦେଖୁଛି, ସମଗ୍ର ପ୍ରକୃତି ରାଜ୍ୟରେ ମିଳନର ମଧୁର ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ । ସେ ଏକମାତ୍ର ବିଶ୍ଵବାଜେଣୀ ବୀଣାରେ ବିରହର କରୁଣ ରାଗିଣୀ ତୋଳୁଛି । ଫଳସ୍ଵରୂପ ତା’କୁ ସେହି ସମୟରେ ଶୁଣାଯାଇଛି, ସ୍ଵପ୍ନର ବିହଙ୍ଗ ଓ କୁସୁମିତ ବଲ୍ଲରୀ ସହାସେ ସୂଚାଇଛନ୍ତି ‘ବିଫଳ ଯୌବନ ମୋହରି’ ।
Question ୧୪ ।
ରାଜକନ୍ୟାର ଯୌବନର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ କ’ଣ ଥିଲା ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ରାଜକନ୍ୟା ଯୌବନର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ହେଉଛି, ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ସହିତ ମିଳିତହେବା । ତେଣୁ ସେ ବିଚାର କରିଛି, ଆପଣାକୁ ସମର୍ପଣ କରି ଈପ୍ସିତ୍ ପୁରୁଷଙ୍କୁ ନିଜର କରିବି । ଏହାହିଁ ଥିଲା ରାଜକନ୍ୟାର ଯୌବନର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ।
Question ୧୫ ।
କବିତାରେ ଚମ୍ପାଫୁଲର ମହତ୍ତ୍ଵ କ’ଣ ?
ଉ –
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହା ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । କବିତାଟିର କବି ଚମ୍ପାଫୁଲକୁ ଯୌବନ ସହିତ ତୁଳନା କରିଛନ୍ତି । ଚମ୍ପାଫୁଲ ଭଳି ଯୌବନାବସ୍ଥା କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ହେଲେ ହେଁ ସୌରଭଦୀପ୍ତ । ଉପଯୁକ୍ତ ସମୟରେ ବା ଯୌବନରେ ମିଳନର ମାଦକତା କିପରି ମଧୁମୟ ହୋଇଥାଏ, ତାହାକୁ କବି ଚମ୍ପାଫୁଲ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣକରି ସୂଚନା ଦେଇଛନ୍ତି !
(ଙ) ଦୀର୍ଘ ଉତ୍ତରମୂଳକ ୫ ନମ୍ବର ବିଶିଷ୍ଟ ପ୍ରଶ୍ନ । ୧୫୦ଟି ଶବ୍ଦ ମଧ୍ୟରେ ଉତ୍ତର ଲେଖ ।
Question ୧ ।
ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ଵପ୍ନ ଭାବନା ବର୍ଣ୍ଣନା କର ।
ଉ –
ଆଧୁନିକ ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟର ପଲ୍ଲୀଚେତନାର ସାର୍ଥକ ରୂପକାର ଭାବରେ କବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ପରିଚିତ ହେଲେ ବି, ସେ ନାରୀ ମାନସିକତା ଓ ଯୌବନକାଳୀନ ଆବେଦନ ଓ ଅନୁଚିନ୍ତାକୁ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ତାଙ୍କର କବିତାମାନଙ୍କରେ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି । ଜୀବନରେ ମୂଲ୍ୟବାନ ସମୟ ହେଉଛି ଯୌବନ ସମୟ । ସେହି ସମୟରେ ନାରୀ ମନରେ ଓ ଦେହରେ ଆସେ ଅନେକ କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନ । ଫଳରେ ସେ ଯୌବନକାଳୀନ ଅନୁଚିନ୍ତାକୁ ନେଇ ସ୍ବପ୍ନ ପ୍ରସଙ୍ଗ ସାହିତ୍ୟରେ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ପ୍ରାଚୀନ କବିମାନଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ମଧ୍ୟଯୁଗୀୟ କବିମାନେ ମନୋଜ୍ଞ ଭାବରେ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି । ଯେଉଁଥରେ କି କବି ନନ୍ଦକିଶୋର ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇ କବିତାରେ ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକୁମାରୀର ସ୍ଵପ୍ନକୁ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି ।
ନବଯୌବନପ୍ରାପ୍ତା ରାଜକୁମାରୀ ସ୍ୱପ୍ନରେ ଦେଖୁଛି ଏକ ଦିବ୍ୟ ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ । ସେ ରାଜକୁମାରଙ୍କର କୌଣସି ପରିଚୟ ଜାଣି ନଥୁଲେ ବି, ତାହାଙ୍କୁ ଦେଖୁରିବା ପରେ ସେ ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଉଠିଛି । ସେହି ବିଦେଶୀ କୁମରଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନରେ କହିଥିବା ମଧୁର ବଚନକୁ ରାଜକୁମାରୀ ବିସ୍ମୃତ ହୋଇ ପାରିନାହାଁନ୍ତି । ସବୁବେଳେ ସେହି ଭାଷା ତାଙ୍କର ମନେ ପଡ଼ିଯାଇଛି । ପୁନଶ୍ଚ ରାଜକୁମାରଙ୍କ ବିମୋହିତ ଢଳଢଳ ଚାହାଣିରେ ରାଜକୁମାରୀଙ୍କ ମନ କିଣି ନେଇଛନ୍ତି । ମନ ଦେଲେ ମଧ୍ୟ ଲାଜରେ ସେ ନିଜକୁ ରାଜକୁମାରଙ୍କ ନିକଟରେ ସମର୍ପଣ କରିପାରି ନାହାଁନ୍ତି । ତାଙ୍କ ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ ଦେଖିଲା ପରେ ସେ ନିଜକୁ ଏକୁଟିଆ ଅନୁଭବ କରିଛନ୍ତି । ସଦାସର୍ବଦା ମିଳନଆଶାୟୀ ଅନୁଚିନ୍ତାରେ ଘାରି ହୋଇଛନ୍ତି । କବିଙ୍କ ଭାଷାରେ –
“ଲାଜରେ ଜୀବନ ଯୌବନ ନ ସମ୍ପିଲି ପୟରେ
କାହିଁ ଗଲେ ନବତରୁଣ, ଏବେ ଝୁରିଣ ମର୍ରେ ।
ମନ ଚୋର ମନ ଚୋରଇ କାହିଁ ଗଲେ ନିମିଷେ
ଆକୁଳ ପରାଣ ମୋହର ତାଙ୍କ ବିନା ଏ ଦେଶେ ।”
ସ୍ଵପ୍ନ କଥା ଚିନ୍ତାକରି ରାଜକୁମାରୀ ଭାବିଛି, କବାଟ କିଳା ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ରତ୍ନପ୍ରଦୀପ ଜଳୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେ କିପରି ଘରକୁ ପ୍ରବେଶ କଲେ । ସେ ନିଦ୍ରାରେ ଥିବାରୁ ତାଙ୍କର ବେଶବାସ ଅଣଆୟତ୍ତ ଥିଲା । ସେ ନିଶ୍ଚୟ ତାହାର ବସନମୁକ୍ତ ଉରସ ଓ କେଶକୁ ଦେଖୁଥିବେ । ଏଭଳି ଚିନ୍ତାକରି ରାଜକୁମାରୀଟି ମନେ ମନେ ଲଜ୍ଜିତ ହୋଇଛି । ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁବା ପରେ, ତାହାର ମନରେ ଆସିଛି, ରାଜକୁମାରଙ୍କ ନିକଟରେ ସେ ନିଜକୁ ନିଶ୍ଚୟ ସମର୍ପଣ କରିବ । କବିଙ୍କ
“ଚମ୍ପାଫୁଲେ କେଶ ମଣ୍ଡାଇ ହାର କଣ୍ଠେ ଲମ୍ବାଇ
ଅସ୍ପଷ୍ଟ ସ୍ବପନେ ସୁନ୍ଦର କେଣେ ଗଲେ ଉଭାଇ ।’’
କବିତାରେ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ଵପ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣନା ଅତ୍ୟନ୍ତ ମନୋମୁଗ୍ଧକର ହୋଇପାରିଛି ।
Question ୨।
ନରଯୌବନ ଆଗମନରେ ରାଜକନ୍ୟାଙ୍କ ମନରେ ଯେଉଁ ଭାବାନ୍ତର ଆସିଥିଲା, ତାହାର ସ୍ଵରୂପ ନିର୍ଣ୍ଣୟ କର ।
ଉ –
ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ, ‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ଯୌବନକାଳୀନ ନାରୀ ମାନସିକତାକୁ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି । ଜୀବନର ଯୌବନ ସମୟ ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ମୂଲ୍ୟବାନ୍ ଓ ଗୁରୁତ୍ବପୂର୍ଣ ସମୟ । ଏହି ସମୟରେ ଦେହରେ ଓ ମନରେ ଆସେ ପରିବର୍ତ୍ତନ । ମିଳନଆଶାୟୀ ଦେହ ଦେହ ଖୋଜେ । ସେ ନିଜକୁ ଅନ୍ୟପାଖରେ ସମର୍ପଣ କରିଦେବା ଭାବରେ ବିଭୋର ହୋଇଉଠେ । ଫଳରେ ସାଂସାରିକ, ପାରିବାରିକ ଜୀବନରେ ସେ ବହୁଦିନ ଚଳିଆସିଥିଲେ ବି ନିଜକୁ ଏକୁଟିଆ ଅନୁଭବ କରେ । ନିଜର ବୋଲି କାହାକୁ ଦାବି କରିବାର ମାନସିକତାରେ ପ୍ରାଣ ଉଚ୍ଚାଟିତ ହୁଏ । ତାହାକୁ ପାଇ ନପାରିବାର ଦୁଃଖରେ ହୃଦୟରେ ଦାରୁଣ ଖେଦ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥାଏ । କବି ନବଯୌବନ ପ୍ରାପ୍ତା ରାଜକୁମାରୀ ମାଧ୍ୟମରେ ଯୌବନକାଳୀନ ଭାବାନ୍ତରକୁ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି ।
ରାଜକୁମାରୀ ଦେହରେ ଓ ମନରେ ନବଯୌବନ ଆଣିଦେଇଛି ଅନେକ ପରିବର୍ତ୍ତନ । ସତେଯେପରି ସେ ହୋଇଛି ଯୌବନମନ୍ତ୍ରରେ ଅଭିମନ୍ତ୍ରିତ । ଯୌବନ ନିଶାରେ ତଲ୍ଲୀନ ହେଲାପରେ, ତା’ମନରେ ଅବ୍ୟକ୍ତ ବିଷାଦ ଭାବ ଦେଖାଦେଇଛି । ମନରେ ଆସିଛି ଅନେକପ୍ରକାର ବ୍ୟାକୁଳଭାବ । ପୂର୍ବରୁ ରହିଥିବା ବାଲ୍ୟଚପଳତା ତା’ମନରୁ ଦୂରେଇ ଯାଇଛି । ସେ ଅସ୍ଥିର ହୋଇଯାଇଛି । କ’ଣ କରିବ ନ କରିବ, ସେଭଳି ଅନୁଚିନ୍ତାରେ ସେ ଘାରିହୋଇଛି । ତାହାର ମନେ ହୋଇଛି, ଅପୂର୍ଣ୍ଣ । ସାରା ସଂସାର ଲାଗିଛି ଶୂନ୍ୟ । ସେ ବିଚାର କରିଛି, ମୁଁ ଯେପରି ଆଉ ମୋର ହୋଇ ରହିନାହିଁ ।
ରାଜକୁମାରୀ ଏଭଳି ମାନସିକ ଅବସାଦରେ ରହିଥିଲାବେଳେ, ସେ ନିଜର ଜନକ ଜନନୀଙ୍କ, ସାଙ୍ଗ ସଖୀଙ୍କ କଥା ସ୍ମରଣ କରିଛି । କାରଣ ତା’ମନରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ, ହୃଦୟର ଭାଷାକୁ ଯଦି କେହି ଜାଣିଯାଆନ୍ତି, ତା’ହେଲେ ତାହାକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଛି ଛି ବୋଲି କହିବେ ବୋଲି ସେ ଭାବିଛି । ସଖୀମାନଙ୍କ ପାଖରେ କହି ହେଉନାହିଁ କିମ୍ବା ନକହି ରହି ହେଉନାହିଁ ବୋଲି ସେ ବିଚାର କରିଛି । ସମୟ ଆଣିଛି ନିଜ ଶରୀରର ଅପୂର୍ବ ପରିବର୍ତ୍ତନ, ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ ଉରସକୁ ଦେଖୁ ସେ ଲାଜେଇ ଯାଇଛି । ଫଳସ୍ଵରୂପ ମନ ତାହାର ସ୍ଵପ୍ନରାଜ୍ୟରେ ବୁଡ଼ିଯାଇଛି । ପ୍ରକୃତିର ମିଳନର ଦୃଶ୍ୟ ତାହା ମନରେ ଖେଦ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି ଏବଂ ସେ ନିଜକୁ ଅତି ଅସହାୟ ମନେକରିଛି । ତଥାପି ସେ ମନର ମଣିଷ ନିକଟରେ ନିଜକୁ କରିଛି ।
ବାସ୍ତବିକ କବିଙ୍କର ଯୌବନ ଆଗମନର ବର୍ଣ୍ଣନା ଅତ୍ୟନ୍ତ ମନୋଜ୍ଞ ହୋଇପାରିଛି ।
Question ୩।
ପଠିତ କବିତାରେ ନବତରୁଣୀର ମନୋଭାବ ବର୍ଣ୍ଣନା କର ।
ଉ –
ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ, ‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାରେ ଯୌବନକାଳୀନ ନାରୀ ମାନସିକତାକୁ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି । ଜୀବନର ଯୌବନ ସମୟ ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ମୂଲ୍ୟବାନ ଓ ଗୁରୁତ୍ଵପୂର୍ଣ୍ଣ ସମୟ । ଏହି ସମୟରେ ଦେହରେ ଓ ମନରେ ଆସେ ପରିବର୍ତ୍ତନ । ମିଳନଆଶାୟୀ ଦେହ ଦେହ ଖୋଜେ । ସେ ନିଜକୁ ଅନ୍ୟପାଖରେ ସମର୍ପଣ କରିଦେବା ଭାବରେ ବିଭୋର ହୋଇଉଠେ । ଫଳରେ ସାଂସାରିକ, ପାରିବାରିକ ଜୀବନରେ ସେ ବହୁଦିନ ଚଳିଆସିଥିଲେ ବି ନିଜକୁ ଏକୁଟିଆ ଅନୁଭବ କରେ । ନିଜର ବୋଲି କାହାକୁ ଦାବି କରିବାର ମାନସିକତାରେ ପ୍ରାଣ ଉଚ୍ଚାଟିତ ହୁଏ । ତାହାକୁ ପାଇ ନ ପାରିବାର ଦୁଃଖରେ ହୃଦୟରେ ଦାରୁଣ ଖେଦ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥାଏ । କବି ନବଯୌବନ ପ୍ରାପ୍ତା ରାଜକୁମାରୀ ମାଧ୍ୟମରେ ଯୌବନକାଳୀନ ଭାବାନ୍ତରକୁ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି ।
ରାଜକୁମାରୀ ଦେହରେ ଓ ମନରେ ନବଯୌବନ ଆଣିଦେଇଛି ଅନେକ ପରିବର୍ତ୍ତନ । ସତେଯେପରି ସେ ହୋଇଛି ମନରେ ଆସିଛି ଅନେକପ୍ରକାର ବ୍ୟାକୁଳଭାବ । ପୂର୍ବରୁ ରହିଥିବା ବାଲ୍ୟଚପଳତା ତା’ମନରୁ ଦୂରେଇ ଯାଇଛି । ସେ ଆଉ ତା’କୁ ଭଲ ଲାଗିନାହିଁ । ବରଂ ଅସ୍ଥିର ହୋଇଯାଇଛି । କ’ଣ କରିବ ସେ ଯେପରି କିଛି ଛାଡ଼ିଆସିଛି କିମ୍ବା ଅପୂର୍ଣ୍ଣ । ସାରା ସଂସାର ଲାଗିଛି ଶୂନ୍ୟ ତା’ହୃଦୟରେ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଦୁଃଖ ପଶିଗଲା ଭଳି ମନେହୋଇଛି । ମନ ଏକ ପ୍ରକାର ନକରିବ, ସେଭଳି ଅନୁଚିନ୍ତାରେ ସେ ଘାରିହୋଇଛି । ତାହାର ମନେ ହୋଇଛି, ତାକୁ କେହି ଅଜଣା ରାଜ୍ୟରେ ଛାଡ଼ି ଦେଇଯାଇଛି । ଫଳରେ ଜୀବନ ଲାଗିଛି । ସେ ବିଚାର କରିଛି, ମୁଁ ଯେପରି ଆଉ ମୋର ହୋଇ ରହିନାହିଁ ।
ରାଜକୁମାରୀ ଏଭଳି ମାନସିକ ଅବସାଦରେ ରହିଥିଲାବେଳେ, ସେ ନିଜର ଜନକ ଜନନୀ, ସାଙ୍ଗ ସଖୀଙ୍କ କଥା ସ୍ମରଣ କରିଛି । କାରଣ ତା’ମନରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ, ହୃଦୟର ଭାଷାକୁ ଯଦି କେହି ଜାଣିଯାଆନ୍ତି, ତା’ହେଲେ ତାହାକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଛି ଛି ବୋଲି କହିବେବୋଲି ସେ ଭାବିଛି । ସଖୀମାନଙ୍କ ପାଖରେ କହି ହେଉନାହିଁ କିମ୍ବା ନକହି ରହି ହେଉନାହିଁ ବୋଲି ସେ ବିଚାର କରିଛି । ସମୟ ଆଣିଛି ନିଜ ଶରୀରରେ ଅପୂର୍ବ ପରିବର୍ତ୍ତନ, ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ ଉରସକୁ ଦେଖ୍ ସେ ଲାଜେଇ ଯାଇଛି । ଫଳସ୍ବରୂପ ମନତାହାର ସ୍ଵପ୍ନ ରାଜ୍ୟରେ ବୁଡ଼ିଯାଇଛି । ପ୍ରକୃତିର ମିଳନର ଦୃଶ୍ୟ ତାହା ମନରେ ଖେଦ କରିଦେବ ବୋଲି ବିଚାର କରିଛି ।
Question ୪ ।
କବିତାରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ଯୁଗ୍ମଭାବର ବୈଶିଷ୍ଟ ନିରୂପଣ କର ।
ଉ –
ସୃଷ୍ଟିର ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ମିଳନର ମଧୁର ମୂଚ୍ଛନାରୁ । ପୁରୁଷ ଓ ପ୍ରକୃତିର ମିଳନରେ ସୃଷ୍ଟିର ଅମୃତଧାରା ପ୍ରବାହିତ ହୋଇଥାଏ । ସୃଷ୍ଟିର ଏହି ନିୟମରୁ କେହି ବିଚ୍ୟୁତ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । ପୁନଶ୍ଚ ନାରୀ ଓ ପୁରୁଷ ମନରେ ପ୍ରକୃତିର ଏହି ସଦାମିଳନ ଉତ୍ସବ, ନୂତନ ସୃଷ୍ଟି ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଥାଏ । ଆଲୋଚ୍ୟ କବିତା ‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ଵପ୍ନ’ରେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ନାୟିକା ରାଜକୁମାରୀର ମିଳନଉତ୍ସୁକ ମାନସିକତାକୁ ପରିପ୍ରକାଶ ପାଇଁ, ସୃଷ୍ଟିର ମିଳନ ପର୍ଯ୍ୟାୟକୁ ଅତିମାନବୀୟ ଭାବରେ ପ୍ରକାଶ କରି, ନିଜର ସାରସ୍ଵତ ସାଧନାର ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ପ୍ରମାଣ କରିଛନ୍ତି ।
ରାଜକୁମାରୀ ଦେହରେ ଦେଖାଦେଇଛି, ଯୌବନର କାଉଁରୀ ସ୍ପର୍ଶ । ସେହି ଯୌବନ ପାଇଁ ତା’ହେହ ଓ ମନରେ ଆସିଛି ଅନେକ ପରିବର୍ତ୍ତନ । ଫଳରେ ସେ ଆଉ ଚିତ୍ତ ସ୍ଥିର କରିପାରି ନାହିଁ, ବରଂ ଅବ୍ୟକ୍ତ ବିଷାଦରେ ହୋଇଛି ବିଷାଦିତ । ଦୁନିଆ ତା’କୁ ଏକୁଟିଆ ମନେହୋଇଛି । ସେ ଯେପରି ଆଉ ତାହାର ହୋଇ ରହିନାହିଁ । ନିଜ ଦେହକୁ ନିଜେ ଦେଖ୍ ଲାଜେଇ ଯାଇଛି । ସେ ସ୍ୱପ୍ନରାଜ୍ୟରେ ଭାସିବୁଲିଛି । ସ୍ୱପ୍ନରେ ଦେଖୁଛି ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ । ସେହି ସ୍ଵପ୍ନକୁମାର ପାଦପଦ୍ମରେ ନିଜକୁ ନିଜେ ସମର୍ପିତ କରିଦେଇଛି । ମାତ୍ର ବାସ୍ତବ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଈପ୍ସିତ ପୁରୁଷଙ୍କୁ ନ ପାଇବାରୁ ସେ ବ୍ୟଥ୍ତ ହୋଇଛି । ସେ ଦେଖଛି ସୃଷ୍ଟିରେ ଯୁଗ୍ମଭାବକୁ, ଯେଉଁ ଭାବ ତା’ମନରେ ହତାଶାର ବିକଳ ରାଗିଣୀ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି ।
ରାଜକୁମାରୀ ଦେଖୁଛି ଶ୍ୟାମଳ ସୁନ୍ଦର ଧରଣୀ ମିଳନଆଶାୟୀ ହୋଇ ନୀଳଆକାଶକୁ ଚାହିଁ ରହିଛି । ନୀଳ ଆକାଶରୁ ଶୀତ ପ୍ରେମବାରି ପାଇବା ପାଇଁ ସେ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହିଛି । ସେହି ଶୀତଳ ପ୍ରେମବାରିକୁ ଗ୍ରହଣ କରି ନିଜର ତାପିତ ହୃଦୟକୁ ସେ ଶାନ୍ତକରିବ । ଫୁଲଫଳରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ମିଳନର ସାର୍ଥକତାକୁ ପ୍ରମାଣ କରିବ । ପୁନଶ୍ଚ ସେ ହେବାର ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ଆଗେଇ ଯାଇଥାଏ । ସେ ଜାଣେ ସାଗର ସହିତ ମିଳିତ ହେଲେ, ନିଜ ଜୀବନର ସାର୍ଥକତା କରିଥାଏ । ସେହି ଆଲିଙ୍ଗନ ହେତୁ ମନରୁ ସବୁ ଭୟ ଦୂରେଇ ଦେଇଥାଏ । ଯୁଗ୍ମ ଜୀବନର ଅନ୍ୟତମ ସ୍ମାରକୀ, ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣରେ ନଳିନୀ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହୋଇ, ପ୍ରିୟତମଙ୍କୁ ସମ୍ଭାଷଣ ଜଣାଇଛି । ପୁନଶ୍ଚ ବିଧୁ କିରଣରେ କୁମୁଦ ନିଜର ନିମୀଳିତ ନୟନକୁ ଖୋଲିଦେଇ, ପ୍ରିୟତମଙ୍କୁ ସାଦର ସ୍ଵାଗତିକା ଗାନକରିଛି । ସେହିପରି ନୂଆ ମେଘରେ ଚପଳା, ଅତି ଆନନ୍ଦ ମନରେ ଖେଳି, ଜୀବନର ସାର୍ଥକତା ପ୍ରମାଣ କରିଛି ।
Question ୫।
‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ଵପ୍ନ’ କବିତାର ସାର୍ଥକତା ବିଚାର କର ।
ଉ –
କବି ଜଣେ ନିଆରା ମଣିଷ । ତା’ନିକଟରେ ରହିଥାଏ ଅସାଧାରଣ ଦୃଷ୍ଟିଶକ୍ତି । ସେହି ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ ନେଇ ସେ ମଣିଷ ମନର ଗୋପନକଥାକୁ ଅନୁଭବ କରେ । ନିଜର ଅନୁଚିନ୍ତା ଓ ଅଭିଜ୍ଞତାର ରଙ୍ଗ ବୁଡ଼ାଇ ସେ ରସିକ, ବିଦଗ୍ଧ ପାଠକଙ୍କ ମନକୁ ରସାଭିଭୂତ କରେ । ସାଧାରଣ ମଣିଷ ଯାହାକୁ ପ୍ରକାଶ କରିବାରେ ଅସମର୍ଥ ହୁଅନ୍ତି, ସେ ତାହାକୁ ମନୋଜ୍ଞ ଭାବରେ, ଶବ୍ଦର ଯାଦୁକାରୀ ଶକ୍ତିରେ ପ୍ରକାଶ କରେ । ଆଲୋଚ୍ୟ ‘ଚମ୍ପାବତୀ ରାଜକନ୍ୟାର ସ୍ବପ୍ନ’ କବିତାଟି ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହିପରି ଦିବ୍ୟ କବିତ୍ଵ ବଳରେ କବିତା ରଚନାକରି, ତାହାର ସାର୍ଥକତା ପ୍ରମାଣ କରିଛନ୍ତି ।
କବି ନନ୍ଦକିଶୋର ଥିଲେ ପଲ୍ଲୀକବି । ତେଣୁ କବିତାଟିକୁ ସେ ଲୋକକଥା ବା ଲୋକଗୀତ ଭଳି ନାମକରଣ କୁହାଯାଇପାରେ । ପୁନଶ୍ଚ କବିତାର ପ୍ରତ୍ୟେକ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ, ଲୋକଗୀତର ଘୋଷା ପଦ ଭଳି ଏକ ପ୍ରତୀକାତ୍ମକ ପଦକୁ ଏଥିରେ ସଂଯୋଜିତ କରାଯାଇଛି । ଘୋଷାଟି ହେଉଛି –
ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ଏହିପରି ଦିବ୍ୟ କବିତ୍ଵ ବଳରେ କବିତା ରଚନାକରି, ତାହାର ସାର୍ଥକତା ପ୍ରମାଣ କରିଛନ୍ତି । କବି ନନ୍ଦକିଶୋର ଥିଲେ ପଲ୍ଲୀକବି । ତେଣୁ କବିତାଟିକୁ ସେ ଲୋକକଥା ବା ଲୋକଗୀତ ଭଳି ନାମକରଣ କୁହାଯାଇପାରେ । ପୁନଶ୍ଚ କବିତାର ପ୍ରତ୍ୟେକ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ, ଲୋକଗୀତର ଘୋଷା ପଦ ଭଳି ଏକ ପ୍ରତୀକାତ୍ମକ ପଦକୁ
ପୁନଶ୍ଚ ଏଥିରେ କବିତାର ଭାବକୁ ସହଜ ସରଳ କରିବାପାଇଁ, ଅଧ୍ୟକ ପରିମାଣରେ ଗ୍ରାମ୍ୟ ଶବ୍ଦ ବା ଦେଶଜ ଶବ୍ଦର ପ୍ରୟୋଗ କରାଯାଇଛି । ଯେପରି ‘ବନ’, ‘ଗୁଣି’, ‘ଉଭେଇ’, ‘ଗୋଚର’, ‘ଛି ଛି’, ‘ମଧୁବଚନ’, ‘ସଖିଲି’, ‘ନମିଷେ’, ‘ପାରିସ୍’ ଓ ‘କଳି ଥିଲି’ ଇତ୍ୟାଦି । ଏଥରେ ନାରୀ ମନସ୍ତତ୍ତ୍ଵର ଶୃଙ୍ଗାରିକ ଅନୁଚିନ୍ତା ରହିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତାହା
ନାୟିକା ରାଜକୁମାରୀର ଚରିତ୍ର ବର୍ଣନା ବେଶ୍ ସ୍ଵାଭାବିକ ଓ ହୃଦୟସ୍ପର୍ଶୀ ହୋଇଛି । ନବଯୌବନପ୍ରାପ୍ତା ନାରୀର ମାନସିକ ଖେଦ ଓ ମିଳନଆଶାୟୀ ଅନୁଚିନ୍ତାକୁ ଅତି ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ କବି ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି । ଏହି ବର୍ଣ୍ଣନା ଯେତିକି ସହଜ କବି ସରଳ, ସେତିକି ପାଠକୀୟ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଲାଭ କରିଥାଏ। ସବୁ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ସଦ୍ୟ ଯୌବନରେ ସନ୍ତୁଳିତ ସ୍ଵପ୍ନପ୍ରବଣ ଭାବକୁ ଏଥିରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଛି ।
କବିତାର ଚତୁର୍ଥ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ପ୍ରକୃତିର ଯୁଗ୍ମଜୀବନ ବର୍ଣ୍ଣନାରେ, ନାୟିକାର ମନର କଥାକୁ ଅତି ମନୋଜ୍ଞ ଭାବରେ ଦର୍ଶାଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ଆକାଶ ସହିତ ପୃଥିବୀର ପ୍ରେମ ସମ୍ପର୍କ, ତଟିନୀର ବାରିସ୍ ସହିତ ମିଶିଯିବାର ଆବେଗ, ସୁକୁମାରୀ ଲଟାର ବିଟପୀ ଅଙ୍ଗରେ ସପ୍ରେମ ଆଲିଙ୍ଗନର ଭାବ, ସୂର୍ଯ୍ୟ ସହିତ ପଦ୍ମର, ଚନ୍ଦ୍ର ସହିତ କୁମୁଦର, ଚପଳା ସହିତ ମେଘର ସମ୍ପର୍କକୁ କବି ଅତି ସୁନ୍ଦରଭାବେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି । ଯେପରି –
“ଭାନୁ କରେ ନବ ନଳିନୀ ଫୁଟି ଲଭଇ ମୁଦ
ବିଧୁବିଭା ପାଇ ହସଇ ନିମୀଳିତ କୁମୁଦ ।
ଢଳ ଢଳ ପ୍ରେମ ଚପଳା ଖେଳେ ନବୀନ ଘନେ,
ଯୁଗ୍ମ ଯୁଗ୍ମ ବହି ଖଞ୍ଜିଛି ସର୍ବେ ଖିଳ ଭୁବନେ ।”
କବି ପରିଚିତି :
ଆଧୁନିକ ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟର ଆଦି ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ କବିବର ରାଧାନାଥ ରାୟ ଯେତେବେଳେ ମରାଳମାଳିନୀ ନୀଳାମ୍ବୁ ଚିଲିକାର ‘ଶୋକପାସୋରା’ ଚିତ୍ର ଅଙ୍କନ କରିବାରେ ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ କରିଥିଲେ – ତାହାଙ୍କର ଶିଷ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମବାଦୀ ମଧୁସୂଦନ ଯେତେବେଳେ ଉପନିଷଦର ଆନନ୍ଦବାଦ ଓ ବ୍ରହ୍ମବାଦକୁ ଓଡ଼ିଆ ଭାବରାଜ୍ୟରେ ଆରୋପିତ କରିଥିଲେ ଏବଂ ସର୍ବୋପରି ଯେତେବେଳେ ଗଙ୍ଗାଧର ମେହେର ଆର୍ଯ୍ୟଋଷି ପ୍ରତିପାଦିତ ଭାରତୀୟ ପୁରାଣ ଜୀବନର ଆଦର୍ଶକୁ ମୁଖ୍ୟ ଅବଲମ୍ବନ ରୂପେ ଗ୍ରହଣ କରି ଅତୀତର ସେହି ମୁନିଋଷି ବାଞ୍ଛିତ ରାମରାଜ୍ୟରେ ନିଜର ପ୍ରତିଭାଦୀପ୍ତ ଲେଖନୀର ସଞ୍ଚରଣ କରାଉଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ପଲ୍ଲୀକବି ନନ୍ଦକିଶୋରଙ୍କ ଆବିର୍ଭାବ ଏ ଦେଶର ସାରସ୍ଵତ ରାଜ୍ୟରେ ଏକ ନୂତନ ଜାହ୍ନବୀ ସ୍ରୋତ ପ୍ରବାହିତ କରିବା ନିମିତ୍ତ ମାର୍ଗ ଉନ୍ମୁକ୍ତ କରିଥିଲା । ଦୀର୍ଘଦିନଧରି ଅବହେଳିତ ରହିଥିବା ଉତ୍କଳୀୟ ପଲ୍ଲୀର ସ୍ଵଭାବ ସୁନ୍ଦର, ଶାନ୍ତସ୍ନିଗ୍ଧ ରୂପକୁ ସାହିତ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ରୂପାୟିତ କରିବାଦିଗରେ କବି ନନ୍ଦକିଶୋରଙ୍କ ପ୍ରତିଭା ଅନନ୍ୟସାଧାରଣ । ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ ପଲ୍ଲୀପ୍ରକୃତି ତଥା ସରଳ ପଲ୍ଲୀଲୋକଙ୍କ ଜୀବନକୁ ନେଇ ସରଳ, ସୁନ୍ଦର ଓ ସାବଲୀଳ ଭାଷାରେ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ କବିତାମାନ ରଚନା କରିବା ଦିଗରେ ନନ୍ଦକିଶୋର ହେଉଛନ୍ତି ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟର ପ୍ରଥମ କବି । ତାଙ୍କର କାବ୍ୟକବିତାରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ଉତ୍କଳୀୟ ପଲ୍ଲୀଜୀବନର ଚିତ୍ର, ତତ୍କାଳୀନ ଅନ୍ୟତମ ସାହିତ୍ୟସାଧକ ଫକୀରମୋହନଙ୍କୁ ଏପରି ଭାବରେ ମୁଗ୍ଧ କରିଥିଲା, ଯାହାଫଳରେ ସେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି –
“ପଡ଼ିଗଲା ପଲ୍ଲୀ ପ୍ରସଙ୍ଗ ବାରତା,
କେହି କବି କହିନାହିଁ ଏ ପ୍ରକାର କଥା ।” (ଉତ୍କଳ ଭ୍ରମଣ)
ଏହି ପ୍ରଭାବଶାଳୀ କବି ନନ୍ଦକିଶୋରଙ୍କର ଆବିର୍ଭାବ ଘଟିଥିଲା ୧୮୭୫ ମସିହା ଡିସେମ୍ବର ମାସ ୧୨ ତାରିଖରେ, କଟକ ଜିଲ୍ଲାର କୁସୁପୁର ଗ୍ରାମରେ । ପ୍ରାକୃତିକ ଶୋଭାରେ ଉକ୍ତ ଗ୍ରାମଟି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଚିତ୍ତାକର୍ଷକ ଥିଲା । ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଶିକ୍ଷାଲାଭ କରିବା ସମୟରେ ହିଁ ତାହାଙ୍କ କବିପ୍ରତିଭାର ବିକାଶ ଘଟିଥିଲା । କବି କଲେଜରେ ପାଠ ପଢ଼ିବା ସମୟରେ ‘ତାଳଚେର ପଦକ ପୁରସ୍କାର’ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ପାଇଁ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ପଲ୍ଲୀଜୀବନ ବିଷୟକ ଏକ ପ୍ରବନ୍ଧ ରଚନା କରି ପୁରସ୍କୃତ ହୋଇଥିଲେ । ଉକ୍ତ ପ୍ରବନ୍ଧଟି ଇଂରାଜୀ ଭାଷାରେ ଲିଖ୍ ହୋଇଥିଲା । ପରବର୍ତ୍ତୀ କାଳରେ ଏହା ‘ପଲ୍ଲୀଚିତ୍ର’ ନାମରେ ଓଡ଼ିଆରେ କବିତା ଆକାରରେ ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଥିଲା । କବି ୧୯୦୧ ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦରେ ବି.ଏ. ପାସ୍ କରି କଟକର ଭିକ୍ଟୋରିଆ ହାଇସ୍କୁଲରେ ଶିକ୍ଷକତା କରିଥିଲେ । ପରବର୍ତ୍ତୀ କାଳରେ କଲିକତାରୁ ବି.ଟି. ପାସ୍ କରି ଶିକ୍ଷା ବିଭାଗରେ ନିଯୁକ୍ତି ପାଇଥିଲେ । ଶିକ୍ଷା ବିଭାଗରେ ପରିଦର୍ଶକ ଭାବେ ସୁଚାରୁରୂପେ ନିଜର କାର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପାଦନ କରିଥିଲେ ।
ଭାବରେ ଚିତ୍ରିତ ହୋଇଛି । ନନ୍ଦକିଶୋର ଏହି ଧାରାର କବି, ଯିଏ ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଏଇ ଦେଶର ପଲ୍ଲୀଜନତାର ଅବହେଳିତ କରିଥିଲେ ଓ ପରେ ଶିକ୍ଷା ବିଭାଗରେ ପରିଦର୍ଶକ ରୂପେ ଜୀବନ ଅତିବାହିତ କରିଥିଲେ । ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ସାହିତ୍ୟର ନିବିଡ଼ ସମ୍ପର୍କରେ ଆସିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ନନ୍ଦକିଶୋର ଏ ଦେଶର ସାହିତ୍ୟରେ ପ୍ରାଚ୍ୟ-ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ସମନ୍ବୟର ଗୋଟିଏ ନୂତନ ଦିଗ ଉଦ୍ଘାଟନ କରିଥିଲେ । ଏହି ନୂତନ ଦିଗ ଏ ଦେଶର ସାଧାରଣ ଅବହେଳିତ ପଲ୍ଲୀବାସୀର ଜୀବନଧାରା ଓ ଜୀବନାଦର୍ଶ ପ୍ରତି ଏକ ବିମୁଗ୍ଧ କଳାତ୍ମକ ଦୃଷ୍ଟିନିକ୍ଷେପ କଲା । ତେଣୁ ନନ୍ଦକିଶୋରଙ୍କ ରଚନାରେ ପଲ୍ଲୀର ଜୀବନଚିତ୍ର ଅକପଟ ଜୀବନ ସମ୍ପର୍କରେ ଓ ପଲ୍ଲୀବଧୂର ଆବେଗ ଅନୁଭୂତି ବିଷୟରେ, ପଲ୍ଲୀର କୃଷକ, ପଲ୍ଲୀର ପ୍ରଭାତ ପ୍ରଦୋଷ ଓ ପଲ୍ଲୀର ଧୂଳି, ମାଟି, ପାଣି, ପବନ ସମ୍ପର୍କରେ ଗଭୀର ପରିଚୟ ଲାଭକରି ସେସବୁକୁ ସରଳ, ତରଳ, ଛନ୍ଦୋମୟ କବିତାରେ ପରିପ୍ରକାଶ କଲେ । ‘ପଲ୍ଲୀଚିତ୍ର’ (୧୮୯୮), ‘ନିର୍ଝରିଣୀ’ (୧୯୦୧) ଏହି ଦୃଷ୍ଟିକୋଣର ପରିବର୍ତ୍ତନରେ ଓ ଏହି ତାଙ୍କର ଏକ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ମାନସିକତା ଉପରେ ନିର୍ଭରଶୀଳ ହୋଇଅଛି । ତେଣୁ ଆପଣା ଦୃଷ୍ଟିକୋଣର ପରିପୂରକ ଭାବରେ କବି ପଲ୍ଲୀ ପ୍ରବଚନ ଓ ପଲ୍ଲୀ ସଙ୍ଗୀତର ରାଗରାଗିଣୀରୁ ନିଜ କବିତାର ବିଷୟବସ୍ତୁ ଏବଂ କଳାସୌଷ୍ଠବ ଆହରଣ କରି ଆପଣାର ରଚନାକୁ ଏକ ସରଳ ମଧୁମୟ ସ୍ଵର୍ଗୀୟ ସୁଷମାର ଭୂଷିତ କରିଅଛନ୍ତି । କବିଙ୍କର ପଲ୍ଲୀ କବିତା ପରି ସୃଷ୍ଟି କରିଥାଏ ।
ଗଦ୍ୟରଚନା । ‘ଲକ୍ଷ୍ମୀ’ ନାମରେ ଏକ ସତ୍ୟ ଘଟଣାମୂଳକ ଗଳ୍ପ ମଧ୍ୟ ସେ ରଚନା କରିଛନ୍ତି । ରାଧାନାଥ, ଗଙ୍ଗାଧରଙ୍କ କାବ୍ୟାବଳୀ ନିକଟରେ ନନ୍ଦକିଶୋରଙ୍କ ‘ଶର୍ମିଷ୍ଠା’ କାବ୍ୟର ବିଶେଷ କୌଣସି ନୂତନ କଳାପରିପାଟୀ ନଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଏହି କାବ୍ୟଟି ନରନାରୀର ପ୍ରେମପ୍ରଣୟ ରାଜ୍ୟରେ ବିରଳ ସ୍ଵାର୍ଥତ୍ୟାଗର ନୈତିକ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଉତ୍ଥାପନ କରି ଯେପରିକ ରାଧାନାଥଙ୍କ କାବ୍ୟଜଗତ ସମ୍ପର୍କରେ ନୀରବ ପ୍ରତିବାଦ ଜ୍ଞାପନ କରିଅଛି ।
ସେହି ପଲ୍ଲୀକବିଙ୍କର ତିରୋଧାନ ହୁଏ ୧୯୨୮ ମସିହା ଜୁଲାଇ ପହିଲାରେ । ଆଜକୁ ଦୀର୍ଘ ଅର୍ଦ୍ଧଶତାବ୍ଦୀରୁ ଅଧିକ ସମୟ ବିତିଯାଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କର କୃତିରାଜି ତାଙ୍କୁ ଜନମାନସରେ ଅମର କରି ରଖୁଛି ଓ ରଖୁଥିବ ମଧ୍ୟ । ନାରୀକବି କୁନ୍ତଳାକୁମାରୀ ସାବତ୍ କବିଙ୍କ କବିତ୍ଵ ତଥା କୃତିରାଜିର ପ୍ରଶଂସା କରି ଲେଖୁଛନ୍ତି –
“ତୁମରି ଗୌରବ ଗୀତ ମଧୁର ମୂଚ୍ଛନା
ପଲ୍ଲୀପ୍ରାଣେ ଦେଇଅଛି ନବ ଉନ୍ମାଦନା ।”
କବିତାର ପୃଷ୍ଠଭୂମି :
ସାହିତ୍ୟ ସାଧକ ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳ ୧୯୨୫ରେ ‘କନକଲତା’ ଉପନ୍ୟାସ ରଚନା କରିଥିଲେ । ଉପନ୍ୟାସଟିରେ ସମାଜ ସଂସ୍କାର ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ଵ ଦିଆଯାଇଥିଲେ ବି, ସେଥିରେ ଥିବା ନାୟକ ନାୟିକାଙ୍କ ମାନସିକତା ହିଁ ଆଲୋଚ୍ୟ ସହିତ ପାଇକରାୟ ବଂଶର ଶିକ୍ଷିତ ଯୁବକ ଧନଞ୍ଜୟଙ୍କର ସାକ୍ଷାତ ହୋଇଛି, ଆଖଣ୍ଡଳମଣିଙ୍କ ବେଢ଼ାରେ । ଉଭୟ ପରିବାର ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ ସ୍ଥାପନ ହେଲାପରେ, ଧନଞ୍ଜୟ ଓ କନକଲତାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବିବାହ ହେବାର ସ୍ଥିର ହୋଇଛି । ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ କନକଲତା ଧନଞ୍ଜୟଙ୍କ ପ୍ରତି ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ହୋଇଛି ସମର୍ପିତ । ସେ ଅପେକ୍ଷା କରିରହିଛି ବିବାହର ଶୁଭଦିନକୁ । ସେହି ଈପ୍ସିତ ଦିନ ତା’ମନରେ ଆଣିଦେଇଛି ମିଳନର ଆକାଂକ୍ଷାକୁ । କନକଲତାର ଯୌବନ ଉଚ୍ଛସିତ ମନୋଭାବହିଁ ଏହି କବିତାରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଛି । ଯୌବନ ଆସିଲା ପରେ ନାରୀର ତନୁ, ମନ ଓ ପ୍ରାଣରେ ଯେଉଁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସେ ଓ ଅନ୍ତରରେ ଯେଉଁ ଜୁଆର ଉଠେ, ତାହାକୁ କବିତାରେ ଅତି ଯଥାର୍ଥ ଭାବେ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି ।
କବିତାର ସାରକଥା :
କୋରକିତ କଦମ୍ବ । ତା’ହୃଦ ଆକାଶରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି କାମନାର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ । ତେଣୁ ସେ ମନେ ମନେ, ଗୁଣୁଗୁଣୁ ହୋଇ ମନଫୁଲାଣିଆ ଗୀତ ଗାଇଛି । କବି ନନ୍ଦକିଶୋର ଥିଲେ ପଲ୍ଲୀକବି । ପଲ୍ଲୀର ଗୀତ ଗାଇବାର ଧାରାକୁ ଏଥରେ ଯୌବନାବସ୍ଥା ସହିତ ତୁଳନା କରାଯାଇଛି । ଚମ୍ପାଫୁଲରେ ଭରିରହିଥାଏ ଅମାପ ସୁରଭି; ମାତ୍ର ତାହା କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ । ସେହିପରି ଯୌବନ ମଧ୍ୟ ନାନା ମାଦକତାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲେ ବି, ସମୟ ବିଶେଷରେ ସେଥୁରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସେ । ସେହି ଅବସ୍ଥାରେ ସେ ମିଳନଆଶାୟୀ ମନୋଭାବ ପ୍ରତିପୋଷଣ କରିଥାଏ ।
ଚମ୍ପାବତୀର ରାଜକୁମାରୀ ଯୌବନପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ନିଜ ନଗର ପରିବେଶରେ ଗୁଣୁଗୁଣୁ ହୋଇ ଗୀତଗାଇଛି । ସଖୀମାନଙ୍କ ମେଳରେ ଖେଳି ଖେଳି ଅତି ଆନନ୍ଦରେ ସମୟ ବିତାଇ ଦେଇଛି । ଜନକ ଜନନୀଙ୍କ ସ୍ନେହର ଆତିଶଯ୍ୟରେ ଦିନ ପରେ ଦିନ ଗଢ଼ିଯାଇଛି । ସମୟକ୍ରମେ ସେ ହୋଇଛି ନବତରୁଣୀ । ତାରୁଣ୍ୟର ଅନୁଚିନ୍ତାରେ ସେ ହୋଇଛି ବିଭୋର । ମନରେ, ଦେହରେ ତା’ର ଆସିଛି ଅନେକ ପରିବର୍ତ୍ତନ । ଯୌବନର କାଉଁରୀଛୁଆଁ ସତେଯେମିତି ତା’ଦେହରେ ବୋଳି ବିଷାଦ ଭାବ । ଯେଉଁ ଭାବକୁ ସେ କାହାରି ଆଗରେ ପ୍ରକାଶ କରିପାରିବ ନାହିଁ କିମ୍ବା ସ୍ଥିର ଭାବରେ ସହିପାରିବ ନାହିଁ । ଦୀର୍ଘଦିନ ଧରି ତା’ମନରେ ବସାବାନ୍ଧି ଆସିଥ୍ ଚାପଲ୍ୟଭାବ କେଉଁଆଡ଼େ ଉଭେଇଗଲା ପରି ମନେକରିଛି । ସେ ଯେପରି ପହଞ୍ଚିଯାଇଛି ଏକ ଅଜଣା, ଅପରିଚିତ ରାଜ୍ୟରେ ।
ସାଙ୍ଗସାଥୀଙ୍କ ସହିତ ହସିବା, ବସିବା, ଖେଳିବା ତାହାକୁ ଆଉ ସୁଖକର ମନେ ହୋଇନାହିଁ । ବରଂ ତା’ର ହୃଦୟ କନ୍ଦରରେ ଅଜଣା ଦୁଃଖ ବସାବାନ୍ଧି ରହିଗଲା ପରି ମନେ ହୋଇଛି । କେଉଁଠି କିପରି କିଛି ଛାଡ଼ିଆସିଲା ପରି ମନରେ ଉଚ୍ଚାଟିତ ଭାବ ଦେଖାଦେଇଛି । ପୁନଶ୍ଚ ମନେହୋଇଛି, ସେ ଯେପରି ତା’ ପରିଚିତ ଇଲାକାରୁ ବାହାରିଯାଇ ଏକ ଅଜଣା ଅପରିଚିତ ସ୍ଥାନରେ ପହଞ୍ଚିଯାଇଛି । କିଛି ଆଉ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଲାଗିନାହିଁ, ସବୁଯେପରି ଶୂନ୍ୟ ଶୂନ୍ୟ ମନେହୋଇଛି । ବିଶେଷକରି ସେ ମନେକରିଛି, ସେ ଆଉ ତା’ର ହୋଇ ରହିନାହିଁ । ସେ ଯେପରି ଆଉ କାହାର ହୋଇଯାଇଛି । ଏହିଭଳି ଉଚ୍ଚାଟିତ ଭାବରେ ସଦ୍ୟ ଯୌବନ ଦ୍ଵାରରେ ପାଦ ଥାପିଥ୍ୟା କିଶୋରୀଟି ମାନସିକ ସନ୍ତୁଳନରେ ରହିଛି ।
ଯୌବନ ପ୍ରଭାବରେ ରାଜକୁମାରୀ ନିଜ ମନକୁ ଆଉ ସଂଯତ କରି ରଖ୍ ପାରିନାହିଁ । ଏଭଳି ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ପାଇଁ ସେ ଲଜ୍ଯା ଅନୁଭବ କରିଛି । ଯେଉଁ ଚିନ୍ତାଧାରା ସେ ପ୍ରକାଶ କରିଛି, ସେଥିପାଇଁ ସେ ଅନୁତାପ କରିଆସିଛି । ସେ ଦୀର୍ଘଦିନ ଧରି ପିତାମାତାଙ୍କ ସ୍ନେହରେ ଲାଳିତ ପାଳିତ ହୋଇଥିବା ମନାକୁ ସେଭଳି ଧରି ରଖୁବାକୁ ଆଉ ସେ ଚାହିଁନାହିଁ । ତା’ପାଇଁ ସୃଷ୍ଟିହୋଇଛି ଭାବାନ୍ତର । ନିଜ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ସେ କିଛି ବୁଝିପାରି ନାହିଁ । ସେ ପୁଣି ମନେ ମନେ ଭାବିଛି, ତା’ର ଏଭଳି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଯଦି ପିତାମାତାଙ୍କ ନିକଟରେ ପ୍ରକାଶ ପାଏ, ତା’ହେଲେ ସେମାନେ ତାହାକୁ ଆଉ ପୂର୍ବପରି ସ୍ନେହ କରିବେ ନାହିଁ, ବରଂ ଅନାଦର ଭାବ ପ୍ରକାଶ କରିବେ । ସେହିପରି ପ୍ରିୟ ସଖୀ, ଯେଉଁମାନଙ୍କ ସହିତ ଦୀର୍ଘଦିନ ଧରି ସମୟ ବିତାଇ ଆସିଛି, କ’ଣ ବୋଲି କ’ଣ କହିଦେବେ । ସେମାନଙ୍କୁ ମୋ ମନକଥା କହି ହେଉନାହିଁ କିମ୍ବା ନକହି ଏ ବ୍ୟଥା ସହି ହେଉନାହିଁ ବୋଲି ସେ ବିଚାର କରିଛି ।
ଯୌବନ ଭାବବିଭୋର କିଶୋରୀଟି ନିଜ ରୂପକୁ ନିଜେ ନିରେଖ୍ ନିରେଖ୍ ଦେଖୁଛି । ସେହି ଦେଖିବାରେ ତା’ମନକୁ ଲଜ୍ୟା ଆସିଛି । ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ ଉରସେ କାହାର କେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟ ରହିଛି ବୋଲି ଚିନ୍ତାକରିଛି । ନବଯୌବନ ସମୟରେ ସେ ଆଉ ଏକାକୀ ରହିବାକୁ ଚାହିଁନାହିଁ । ବରଂ ନିଜର ଯୌବନଧନକୁ ପ୍ରିୟତମ ବା ଜୀବନବଲ୍ଲଭଙ୍କ ନିକଟରେ ସମର୍ପଣ କରିଦେବ ବୋଲି ଆଶାୟୀ ହୋଇଛି ।
କବିତାର ତୃତୀୟ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ସ୍ଵପ୍ନରେ ଦେଖୁ ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ । ମାତ୍ର ରାଜକୁମାରଙ୍କ ପରିଚୟ ଠିକ୍ ରୂପେ ପାଇ ନଥିବାରୁ, ତା’ର ମନ ଉଦ୍ବିଗ୍ନ ହୋଇଛି । ସେ ଛନ ଛନ ମନନେଇ ଚିନ୍ତାକରିଛି, ସେ ଯେଉଁ ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ ଦେଖୁଛି, ସେ କେଉଁ ଦେଶର ରାଜକୁମାର, ସେ କେଉଁ ବଂଶର ଏବଂ ସେ କାହାର ନନ୍ଦନ, ଯାହାକୁ ଦେଖୁ ସେ ଭାବବିଭୋର ହୋଇଉଠିଛି ।
ସେହି ବିଦେଶୀ ରାଜକୁମାର ସ୍ଵପ୍ନରେ, ରାଜକୁମାରୀ ନିକଟରେ ମଧୁଭରା ବାଣୀ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି । ତାଙ୍କ କରିରଖୁଛି । ସେ ଲଜ୍ୟା ହେତୁ ନିଜର ଯୌବନଧନକୁ ରାଜକୁମାରଙ୍କ ପାଦତଳେ ସମର୍ପଣ କରି ପାରିନାହିଁ । ସ୍ଵପ୍ନକୁମାର ସ୍ଵପ୍ନରେ ଆସି ସ୍ଵପ୍ନରେ ଚାଲିଯାଇଛନ୍ତି । ସେ ଚାଲିଗଲା ପରେ ରାଜକୁମାରୀ ତାଙ୍କୁ ଝୁରି ହୋଇଛି । ସେ ଚିନ୍ତାକରିଛି, ‘ସ୍ଵପ୍ନକୁମାର ଥିଲେ ମୋ ମନଚୋର । ମୋ ମନକୁ ଚୋରାଇ ନେଇ ନିମିଷକେ କୁଆଡ଼େ ଚାଲିଯାଇଛନ୍ତି ଫଳସ୍ଵରୂପ ମୋ ମନ ଆକୁଳିତ ହୋଇଛି । ତାଙ୍କ ବିନା ମୋର ଏପରି ଅବସ୍ଥା ହୋଇଛି । ଏହି ସ୍ଵପ୍ନ ଯେପରି ଦୂରପ୍ରବାସ ଭଳି ପ୍ରତୀୟମାନ ହୋଇଛି । ଦରକାର ହେଲେ ମୁଁ ତାଙ୍କ ସହିତ ଘୋର ବନରେ ମଧ୍ୟ କାଳାତିପାତ କରିପାରିବି । ପାରିଧା ମୋର ଦୁଇ ଭାଇ ଫେରିଆସିଛନ୍ତି । ସେ ହୁଏତ ମୋ ପରାଣକାନ୍ତକୁ ଦେଖୁଥିବେ ବୋଲି ମନେହେଉଛି । ତାଙ୍କର ଘର, ପରିଚୟ କୌଣସି ବୃତ୍ତାନ୍ତ ଜାଣିନଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ଦେଖିବାପାଇଁ ମୋ ଅନ୍ତରରେ ଆଗ୍ରହ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି । ସେ ପ୍ରିୟତମଙ୍କୁ କେବେ ମୋର ନବଯୌବନ ଅର୍ପଣ କରିବି ସେହି କଥା ମୁଁ କେବଳ ଭାବିଚାଲିଛି ।’’
କବିତାର ତୃତୀୟ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ବିରହିଣୀ ରାଜକୁମାରୀର ମନକଥାକୁ କବି ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି । ରାଜକୁମାରୀ ସ୍ୱପ୍ନରେ ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ ଦେଖୁଛି । ରାଜକୁମାର ଆସି, ତାହାର ମୁକୁଳା ଛାତି ଓ କେଶକୁ ଦେଖୁଥିବେ ମନେ ହେଉଛି । ମୁଁ ସ୍ୱପ୍ନରେ ଦେଖୁଥିବା ରାଜକୁମାର କେଉଁ ଦେଶର । ମୁଁ କବାଟ ବନ୍ଦ କରିଥିଲି ଓ ମୋର ରତ୍ନ ପ୍ରଦୀପ ଜଳୁଥିଲା, ସେ କିପରି, କେଉଁ ବାଟେ ଗୃହ ମଧ୍ୟକୁ ପ୍ରବେଶ କଲେ । ମୁଁ ନିଦ୍ରାରେ ଥିବାରୁ ମୋହର ଅଙ୍ଗରୁ ବାସ ଖସି ଯାଇଥିଲା, ଯାହାକୁ କି ଉଠିଲା ପରେ ମୁଁ ଦେଖିଲି । ଦୀପାଲୋକରେ ସେ ନିଶ୍ଚୟ ମୋର ଖୋଲା ଛାତି ଓ କେଶକୁ ଦେଖୁଥିବେ । ମୋତେ ସେ ତାଙ୍କର ଆଦରର ସଂକେତ ଚମ୍ପାଫୁଲ ପ୍ରଦାନ କରି ସେ କେଉଁଆଡ଼େ ଚାଲିଗଲେ ? ସ୍ଵପ୍ନପରେ ନାୟିକାର ଖେଦକୁ କବି ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି ।
ଯୌବନ ପ୍ରଣୋଦିତ ମାନସିକତା ନେଇ ରାଜକୁମାରୀ ହୃଦୟରେ ଦେଖାଦେଇଛି, ଈପ୍ସିତ ପୁରୁଷ ସହିତ ମିଳନର ଉତ୍କଣ୍ଠା । ତେଣୁ ସେ ଦେଖୁଛି ସବୁଆଡ଼େ ମିଳନର ଭାବଫଲ୍ଗୁରେ ସମସ୍ତେ ଆମୋଦିତ । ସମସ୍ତେ ମିଳନ ପାଇଁ ଆଶାୟୀ ହୋଇ ରହିଛନ୍ତି ଏବଂ ସେହି ମିଳନର ସାହାନାଇରେ ସମସ୍ତେ ଯେପରି ପ୍ରାଣବିମୁଗ୍ଧ ହୋଇଛନ୍ତି । ପୁନଶ୍ଚ ସେ ଅନୁଭବ କରିଛି ଦୁଇଟି ଜୀବନର ମିଳନରେ ହିଁ ଜୀବନର ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ପରିପ୍ରକାଶ ହୋଇଥାଏ । ସେଥିରେ ହିଁ ରହିଥାଏ ଅମୃତତ୍ଵର ସନ୍ଧାନ । କବିତାର ଚତୁର୍ଥ ଓ ଅନ୍ତିମ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ କବି ଏହି ମିଳନର ମଧୁସ୍ଵରକୁ ନିନାଦିତ କରାଇଛନ୍ତି ।
ରାଜକୁମାରୀ ଦେଖୁଛି ଶ୍ୟାମଳ ସୁନ୍ଦର ଧରଣୀରାଣୀ ଚାହିଁ ରହିଛି, ନୀଳ ଆକାଶର ଅମୃତମୟ ଧାରାକୁ । ଆକାଶ ହିଁ ଧରଣୀ ଜୀବନରେ ସରସତା ଭରିଦେବ । ସେଥୁରୁ ନିଗିଡ଼ି ଆସୁଥିବା ଶୀତ ପ୍ରେମବାରିରେ, ଅପେକ୍ଷାମାଣ ଧରଣୀ ହେବ ଫୁଲଫଳପ୍ରସୂ । ତା’ ଜୀବନର ସାର୍ଥକତା କେବଳ ଆକାଶକୁ ନେଇ । ପୁନଶ୍ଚ କଳକଳ ଛଳଛଳ ଭାବନେଇ,
ଚାଲେ । କୁଳ ଉଚ୍ଛୁଳାଇ ଚାଲିଥିବା ଜଳଧାରାର ଆଶା ରହିଥାଏ କେବଳ ସାଗର ସହିତ ମିଶିଯିବା ପାଇଁ । ସାଗର ସହିତ ହଜିଗଲେ, ନିଜର ସତ୍ତାକୁ ସେଥିରେ ନିଃଶେଷ କରିଦେଲେ ହିଁ ତା’ ଜୀବନର ସାର୍ଥକତା ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇପାରିବ । ସେହିପରି ସୁକୁମାରୀ ଲତାଟି ବୃକ୍ଷଦେହରେ ଛନ୍ଦିହୋଇ, ସେଥିରେ ନିଜର ଆଶ୍ରୟ ଖୋଜିବସେ । ବୃକ୍ଷକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି ରହିଲାପରେ, ତା’ମନରେ ପଡ଼ିଯିବାର ସକଳ ଭୟ ଦୂରେଇ ଯାଇଥାଏ । ଦୂର ଆକାଶରେ ରହିଥାଏ ସୂର୍ଯ୍ୟ । ମର୍ତ୍ତ୍ୟ
ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ କଇଁ- ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କର ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇବାପାଇଁ ନିଜକୁ ନିମୀଳିତ କରି, ହସି ହସି ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ ସମ୍ଭାଷଣ ଜଣାଏ । ଚପଳା ବା ବିଜୁଳି ତାହାର ଉଜ୍ଜ୍ଵଳ କାର୍ତ୍ତିକୁ କେବଳ ଦେଖାଇବାକୁ ପାଏ, କଳାମେଘ ଦେହରେ । ସେହି ମେଘ ଦେହରେ ହିଁ ଚପଳା ନିଜର ଢଳଢଳ ପ୍ରେମ ଭାବକୁ ପ୍ରକାଶିତ କରେ ଓ ପ୍ରମାଣିତ କରେ । ସୃଷ୍ଟିର ଏହିଭଳି ମିଳନର ଦିଗକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟକରି ରାଜକୁମାରୀ ଭାବିଛି, ସବୁଆଡ଼େ ମିଳନର ମଧୁର ମୂହଁନା ନିନାଦିତ ହେଉଥୁଲାବେଳେ, ସେ
ସମସ୍ତେ ଯେପରି ମିଳନର ମନ୍ତ୍ରମଧୁର ଧ୍ଵନିରେ, ଜୀବନକୁ ମଧୁମୟ କରିଛନ୍ତି, ସେ କେବଳ ଯୌବନର ଉଚ୍ଛୁଳା ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ବିରହତାପିତ ହେଉଛି । ଏ ବିଶ୍ଵବାଜେଣୀ ବୀଣାରେ, ସେ ହିଁ କେବଳ ବିରହର କରୁଣ ରାଗିଣୀ ତୋଳୁଛି । କବି ଏଭଳି ଭାବକୁ ପ୍ରକାଶକରି ଲେଖୁଛନ୍ତି –
“ଏକାକିନୀ ମୁହିଁ କି ଦୋଷେ କାଟେ ନବଯୌବନ
ଉଚ୍ଛସିତ ଏ ମୋ ପ୍ରଣୟ ରଖ୍ ନପାରେ ମନ ।
ଏ ବିଶ୍ଵ ବାଜେଣି ବୀଶାରେ ମୋ ବିରହ ଗାୟନ
ଏକ ତାନେ ଯେହ୍ନେ ଉଠଇ ଶୁଣି ହୁଏ ଉନ୍ମନ ।
ସ୍ଵପ୍ନର ବିହଙ୍ଗ ସୁତାନ କୁସୁମିତ ବଲ୍ଲରୀ
ସହାସେ ସୂଚାନ୍ତି ‘ବିଫଳ ଏ ଯୌବନ ମୋହର’।’’
ମିଳନର ଆଶାୟୀ, ବିରହିଣୀ ରାଜକୁମାରୀ ତା’ର ଈପ୍ସିତ ପୁରୁଷକୁ ଖୋଜି ବସିଛି । ସେ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହିଛି ତା’ର ମନର ମଣିଷ ସହିତ ମିଳିତ ହେବପାଇଁ । ତେଣୁ ସେ ବିଚାର କରିଛି, ‘ସେ ଆସିବାମାତ୍ରେ ତାଙ୍କ ପାଦତଳେ ମୋର ଏହି ଦଗ୍ଧ ହୃଦୟାବେଗକୁ ସମର୍ପଣ କରିଦେବି । ନିଜକୁ ସମର୍ପଣ କରିଦେଇ ସାରିବା ପରେ ତାଙ୍କୁ ମୁଁ ନିଜର କରିନେବି, ଫଳରେ ମୋର ଜୀବନ ଯୌବନ ସାର୍ଥକ ହୋଇଯିବ ।’
କଠିନ ଶବ୍ଦାର୍ଥ ଓ ସୂଚନା :
